بایگانی ماهیانه: فوریه 2012

ماشین هی دور خودش چرخید و چرخید. دختره فقط نگران این بود که اگه نذارن مامانش دیگه رانندگی کنه، اون چه جوری به کارهاش برسه. اما ماشین خوب چرخید ها.

اگه من یه روز یه کاره ای بشم، با لباس به تخت اومدن رو جنایت علیه بشریت اعلام می‌کنم.

خانومه یه نگاهی بهم انداخت، رو سری‌اش رو مرتب کرد، موهاشو ریخت توی روسری و گفت شما چند ساله از ایران اومدید؟ من آب دهنم رو قورت دادم، خجالت کشیدم به راضیه «جدایی نادر از سیمین» فکر کردم، و یادم … ادامه‌ی خواندن→

بعد آدم دی دریم می‌کنه می‌گه خب شاید اون لحظه آخر تصمیمش عوض شه بعد می‌گه حالا شاید هم دوباره یه حرفی زد بعد هی خوشحاله خودشو امیدوار نگه می‌داره. بعد هی می‌گه نه می‌دونم یه چیزی ته دلم می‌گه … ادامه‌ی خواندن→

دو تا خانم مسافر کاناپه گردی ( همون کوچ سرفینگ. ترجمه از خودم) قرار بود بیان امشب اینجا. بعد من تا دیر وقت باید مدرسه می‌موندم، گفتم در رو باز می‌ذارم برید خودتون تو. بعد اومدم ده اینا خونه،‌ دیدم … ادامه‌ی خواندن→

هر دفعه که پس می‌زنتم،‌ همون به زبان اجنبی رجتکمون می‌کنه یه مدل- به خودم یه طویله فحش گاف دار می‌دم که دیگه هیچ حرکتی – همون موو فرنگی‌ها- نکنم. ببینم اصلا یادش می‌آد وجود منو یا نه. هر دفعه … ادامه‌ی خواندن→

تو ماشین نشستم نوبتم بشه برم تراپیستم رو ببینم. می‌خوام بهش بگم دیگه نمیام پیشت. اصلا شاید این تراپیست اومدن خودش باعث بشه که بدونم هر هفته باید برم واسه این دردم با یکی حرف بزنم. پس درده هست. پس … ادامه‌ی خواندن→

سگم رو می خوام. سگ خودمو. که باش برم راه برم. توپ بندازم بره بیاره برام. بدو ام دنبالش. بزرگش کنم. بشورمش. بهش فارسی یاد بدم. منو بشناسه وقتی میام خونه بپره پیشم. باهاش حرف بزنم. سگ خودمو می‌خوام.

اون موقع‌ها که تو اون موسسه پناهندگان کار می‌کردم، قبل از اینکه خودم شروع به درس دادن این کلاس بکنم، دستیار یه همکاری بودم که در واقع رئیسم هم بود. بعد یه روز کلاس، شاگردا- که دنبال کار می‌گشتن، باید … ادامه‌ی خواندن→

چرا اینهمه قضاوت می‌کنید؟ آدمم. سوپر هیرو که نیستم. به من چه که یه تصویری از ذهنتون ساختید که با من ضعیف تنهای روانی یکی نیست. به من چه . برید بذارید زندگیمو بکنم. اگه بمیرم هم می‌شینید می‌گید استانداردهاشو … ادامه‌ی خواندن→