بایگانی ماهیانه: فوریه 2009

شاید سندرم باشد نون جیم جان. حالا اینطور نبود که یک‌ روز بیدار شوم ببینم دیگر نمی‌توانم با تلفن حرف بزنم. مصدر فعلش توانستن نیست. خواستن است. یعنی اولش حوصله نداشتم با تلفن حرف بزنم. بعد دیگر اینقدر فرار کردم … ادامه‌ی خواندن→

مدت‌هاست کلیدی به گردنم آویزان است. هیچ فلسفه‌ خاصی هم پشتش نیست. از قدیمی بودنش و مدلش خوشم آمده بود و با یک بند انداختمش به گردنم. این خانم دیروز در دانشگاه در مورد وضعیت قرارگاه‌های پناهندگان فلسطینی صحبت کردند. … ادامه‌ی خواندن→

کافه همیشگی دست‌هایی لرزان از هجوم وحشیانه کافئین انتخاب بین سرما و سیگار یا حسرت دیدن دود از پشت شیشه شیشه بخارگرفته صفحه سفید ایمیل من نوشخوار حرف‌های تو تل مقالات نخوانده، ننوشته تی‌تاپ رسیده از ایران (نه، اشتباه نشود، … ادامه‌ی خواندن→

اگر امشب در اخبار ساعت ده شنیدی که زنی با کارد آشپزخانه آشپزخانه آپارتمان کوچکش شکمش را با قساوت پاره کرد و جایی آن پایین تلوزیون درون آن خط پهن قرمز با فونت آریال سفید حروف اول اسم مرا دیدی … ادامه‌ی خواندن→

آدم مثل چی دلتنگ می‌شه؟ مثل سگ؟ مثل خر؟ مثل کوه؟ مثل اقیانوس؟ مثل چی؟ همون.

اگر امشب در اخبار ساعت ده شنیدی که زنی جوان با چاقو آنقدر به شکمش زد که مرد و اسم مرا هم جایی در خبرها شنیدی فکر نکن تشابه اسمی بوده یا اینها اسم‌های ما را درست نمی‌گویند پروانه لامصب … ادامه‌ی خواندن→

آنقدر دوری که آرزوی دیدنت،‌امید عبثی به یک معجزه است. لابد خداپرست هم باید شد.

شیطان تازه کار بود سه بار بر مسیح ظاهر شد و وسوسه‌هایش را هدر داد همان بار اول تو را فرستاده بود،‌ کار تمام شده بود.

یک عینک مستطیل رنگ قاب مشکی دارد. سبیل‌هایی همیشه شانه شده و مرتب. اما یک خال موی سبیلش را همیشه یادش می‌رود کوتاه کند. همیشه وقتی که لبخند می‌زند می‌رود توی دهانش. لای دندان‌های زردش می‌چسبد که با دست بکشدش … ادامه‌ی خواندن→

به تنهایی آمار صفحه‌ات را هزاربرابر کرده‌ام به من سر نمی‌زنی؟