بایگانی ماهیانه: آوریل 2012

آدم که تنها باشه، یاد می‌گیره که فقط خودشه که باید مواظب خودش باشه. خودشه که باید حالشو خوب کنه. بهش خورده نگیرید. شما از اشک‌های وسط خودارضایی‌هاش خبر ندارید.

قالب اینجا در سال ۲۰۰۶ تهیه شده مال آدم اون موقع است. این آدم الان هیچ شباهتی به قالب و رنگ این وبلاگ نداره. خودم وبلاگمو از رو گوگل ریدر می‌خونم (بله. همه ما وبلاگ های خودمان را می‌خوانیم، فقط … ادامه‌ی خواندن→

هوس کردم اینجا به سبک چطوری مامانتونو دیدم یه مدت واسه بچه‌ یا بچه‌هام بنویسم. همون مدل تقلیدی و داستان وسط داستان تعریف کردن. یعنی راستش خیلی دیالوگ تو سرمه، باید یه جا خالی بشه. طبعا ترم آخره و فصل … ادامه‌ی خواندن→

تو کافه محبوبم تو مرکز شهر نشسته بودم. در واقع بیرون کافه توی آفتاب. بیگل می‌خوردم و چایی. کتاب می‌خوندم. مکالمه دوتا آقای میان‌سال کناری توجه‌ام رو جلب کرد. از تایتانیک تا قدرتمند شدن اخوان المسلمین در مصر. یکی‌شون سر … ادامه‌ی خواندن→

اصلا شاید همینه. شاید جواب اینکه «تکلیفتو با خودت معلوم کن ببین چی می‌خواهی» همین باشه. همین بی‌حرف بودنه. همین حرف نزدنه. همین ارتباط نوشتاری و کلامی و صوتی نداشتنه. همین عدم لزوم به کلمه است. ما می‌تونیم سه شبانه‌روز … ادامه‌ی خواندن→

تازگی‌ها- یعنی یه چند ماه گذشته- خیلی ترجیح می‌دم برم در جمع‌ کسانی که منو نمی‌شناسن. بعد هر طور باشم فکر می‌کنن خب همینطوره دیگه. نمی‌گم لذتی رو که از کنار دوستان خودم بردن می‌برم اونجاها هم می‌برم، اما تو … ادامه‌ی خواندن→

وقتی که کوچک و کلاس سوم ابتدایی بود، سر درس علوم از این کلاس می‌بردنش به اون یکی کلاس که به بچه‌ها نشون بدن چطور مردمک چشم بر اثر نور بزرگ و کوچک می‌شه. طفلی‌تر از اصل داستان اینه که، … ادامه‌ی خواندن→

ریدوهد امشب تو سنتاباربارا کنسرت داره و من بلیطشونو ندارم. همه بلیط‌ها سه دقیقه اولی که سایت رو باز کردند فروش رفت. منهم فکر کردم تو کرگزلیست پیدا می‌کنم. اما خیلی گرونن. قشنگ مثل وقتی که پارسال کنسرت راجروالترز رو … ادامه‌ی خواندن→

Sorry Dear Dr. O I can’t change my phone screen picture. I still can’t. know I promised you, but you know what a daydreamer I am. You can’t imagine how real it is when I see him using my phone … ادامه‌ی خواندن→

I know you don’t care, and don’t even read it here, but just in case, I m still numb. I still can’t believe what did happen and I still think you would knock the front door very soon. I actually … ادامه‌ی خواندن→