آی‌پاد لازم شده‌ام!

حسین یک نظریه در مورد رفتار موسیقیایی من داده که چون خلافش تا کنون ثابت نشده آن‌را می‌توان به عنوان تنها توجیه موجود قبول کرد.
به نظر حسین اینکه من برایم موسیقی مهم نیست و هیچ حسی نسبت به موسیقی ندارم و سر و کله ام از آرام‌ترین موسیقی‌ها هم درد می‌گیرد و رقص بلد نیستم و هیچ وقت نتوانستم هم یاد بگیرم و کلاس دوم راهنمایی از گروه سرود مدرسه اخراج شدم چون نظم صدای بقیه را بهم می‌زدم دلیلش این است که من Tone Deaf هستم. یعنی نت‌ها را تشخیص نمی‌دهم و به اصطلاح کر هستم در این زمینه.
ما کلی به این نظریه ایشان توسط بقیه اطرافیان روانکاوی هم شدیم و بماند که به خاطر همین یک نظریه ما چه تهمت‌ها که نشنیدیم!
حالا جریان از این قرار است که من می‌خواهم یک مقدار خودم را متحول بکنم. امروز رفتم جایی که صدای مرغ سحر شجریان می‌آمد. پرت شدم به دنیایی دیگر. هیچم کر نیستم و بلدم لذت ببرم! اصلا می‌خواهم به خیل گوشی به گوشان بپیوندم و برای خودم آلبوم جمع کنم و یاد بگیرم که با موسیقی زندگی کنم. مثل خیلی دیگر از مردم این دنیا. بعد شروع کنم به موسیقی ملل را جمع کردن. ( حالا سنگ بزرگ هم نزنم)
لوبیای سونی ام مرده! یعنی به طرز عجیبی دیگر کار نمی‌کند. حقوق این دو هفته‌ام بیاید به خودم قول دادم به کرایه خانه و این‌ها فکر نکنم بروم یک آی‌پاد بخرم و از همه این‌ها مهمتر یاد بگیرم تویش آهنگ بریزم! (‌سواد دیجیتالی من یعنی در این حد است.) این خط این نشان که من قرار است شروع کنم موسیقی گوش کردن! شما را در جریان پیشرفتم قرار خواهم داد.