بایگانی دسته: بلوط

من لوس بودم و هی‌ می‌خواستم که مرا توی خیابان شلوغ ببوسد. فکر کنم حسابی روی اعصابش بود. گفت من باید بروم این بانک پول بگیرم. من گفتم من توی خیابان منتظر می‌مانم. همانجا روی پله بانک نشستم. آنقدر سیگار … ادامه‌ی خواندن→

آدم‌‌ها از یک چیزهایی حرف نمی‌زنند. از یک چیزهایی نمی‌نویسند. نمی‌نویسند که بچه کوچک لپ تپلی هم گاهی غیرقابل تحمل می‌شود. گاهی فقط می‌خواهند که خفه شود. یا مثلا نمی‌نویسند که گاهی از فداکاری برای بچه‌شان حالشان بهم می‌خورد. نمی‌نویسند … ادامه‌ی خواندن→

من مست بودم. مهمانی شلوغ و پرسر و صدا بود. تاریک تاریک. در فاصله بین اتاق و دستشویی در رفت و آمد بودم. حالم بد بود و دستم را به دیوار می‌گرفتم و راه می‌رفتم. بعد یک دفعه دیدم آمده … ادامه‌ی خواندن→

به همین سادگی هم که تمام نمی‌شود. یک جایی از روحت، از ذهنت، از فکرت برای همیشه کنده می‌شود و می رود. بعد تو می‌مانی در آستانه سی‌سالگی با یک روح و ذهن و فکر تکه تکه شده که هیچ … ادامه‌ی خواندن→

چیزی از آن زن باقی نمانده. نگران نشو. اکتبر امسال بازی تازه ندارد.

وقتی همه کافه‌ها تلخ بودند از بوی قهوه و خسته از صندلی‌های چوبی لهستانی از دانشجوهای بی‌پول و لیوان‌های کاغذی بدمزه یک جایی پشت پیشخوان کافه خیابان یازدهم پشت یخچال کروسان و مارشملو و کیک لیمو زیر نگاه منتظر مشتری … ادامه‌ی خواندن→

شاکی بودم از پوشش خبری جریانات نیویورک. از بی بی سی و صدای امریکا که جمعیت ده‌هزار نفری را هزار و پانصد نفر گزارش کردند و شبکه‌های خبری امریکایی که یکی دو گزارششان هم نمای بسته‌ای بود از جمیعت معترض. … ادامه‌ی خواندن→

ای بابا! آخر شب که باید همه این صفحه‌ها رو ببندی تنها بری زیر پتو که!

اینطور هم نیست که حالا همه جریان زندگی قطع شده باشد. آدم است دیگر. یک جوری زندگی می کند. روال کار همان است که همیشه بود. درس است مثلا, کار کنارش, خرید گوجه و خیار و تخم مرغ هم. مهمانی … ادامه‌ی خواندن→

اگه یک خبرنگاری بود که اندکی وقت می گذاشت و فقط یک مقدار در مورد قوای مجریه و قضایه ایران می خواند شاید در جواب احمدی نژاد که تقصیر همه خشونت ها را به گردن قوه قضاییه و نیروی انتظامی … ادامه‌ی خواندن→