ادامه یک بحث داغ

انوشه انصاری اولین زن فضانورد ایرانی است.انتقادات من بیشتر به سوی اخلاق تقریبا همیشگی ما ایرانی ها است.که در برهه هایی از زمان افراد متفاوت را تبدیل به قهرمان،بت و اسطوره میکنیم و آنها را به بالا می بریم(هر کدام به هدفی)و بعد از مدتی خودمان آنها را در حد یک دشمن و یک مخالف ایران و ایرانیان پایین می آوریم.کدامیک از ما میتواند با این نظر مخالفت کند که خیلی ها با شنیدن مبلغ هزینه شده این خانم نگویند که اسم اولین زن فضانورد به چه درد ما می خورد وقتی که هزاران گرسنه و بی پناه و محروم در کشور خودمان در فقر دست و پا می زنند؟در واقع متاسفانه بد یا خوب این اخلاق ما است که همیشه نکات بد یک چیزی را می بینیم.
ما این روزها به خاطر فشار سیاسی که از طرف قطب های قدرت به سمت ایران وارد شده است درصدد این هستیم که از هر چیزی برای نشان دادن برتری خودمان استفاده کنیم.حال این “چیز” می تواند انوشه انصاری باشد،ارغوان رضایی باشد یا یک مدال طلای المپیاد جهانی.برای اینکه ثابت کنیم که ما هم می توانیم.ولی وقتی که همه ی این احساسات پایدار باشد و نه افراط و تفریط.در این مدت به خیلی از افراد برخوردم که در حتی در پناه حسادت ناگفته به بدگویی از یک فرار مغزی پرداخته اند.به هر حال چندین میلیون دلار کم پولی نیست برای برآورده شدن آرزوی هریک از ما که همانا سفر به فضا است.
بنده در حدی نیستم که بخواهم انتقادی از استاد برزو بکنم.ولی خب…اخلاقیات شخصی خانم انصاری به خودشان مربوط است.شاید ایشان مغرور باشند و برای یک قرار ملاقات کلاس بگذارند و یا تمایلی به ارتباط با هموطنان خود نداشته باشند.تا جایی هم که اساتید دیگر اشاره کردند ایشان جایی به صراحت(مثل آندره آغاسی)به این نکته اشاره نکردند که از ایرانی بودن خودشان راضی نیستند.ولی مشکل آنجاست که این ما هستیم که در قالب “کاسه داغتر از آش” آنقدر “ایرانی” بودن طرف را بزرگ میکنیم که حرکت او کم کم فراموش می شود.
جناب آقای یزدان پناه گفتند که حرکت خانم انصاری باید الگویی شود برای زنان ایرانی و جوانان ما.باور کنید که من دیدم زنانی که میلیون ها تومان پول برای یک گلدان عتیقه در دکوراسیون خانه شان داده اند.ولی آخر اصل موضوع چیز دیگری است.
حرکت خانم انصاری چیزی است که با پول بدست آمده است.و البته این نظر شخصی بنده است!دوست دارم دوستان به این سئوال من پاسخ بدهند که اگر این خانم یک تاجر موفق و یک میلیاردر نبودند آیا می توانستند به عنوان اولین زن فضانورد که ایرانی است به فضا سفر کنند و به آروزی دوران بچگی خود برسند یا خیر؟!فکر میکنم جواب این سئوال تا حدی بتواند موضع من را روشن کند.صادقانه میگویم من تا قبل از این ماجرا هیچ چیز از خانم انصاری نه دیده و نه شنیده بودم.از پیشینه علمی و تجاری ایشان هم خبر نداشتم.ولی در تمام این مدت فکر کردم که اگر شخص دیگری جای ایشان این مبلغ را پرداخت کرده بود(مثلا یک زن استرالیایی) دیگر ما قهرمانی به اسم انوشه انصاری نداشتیم که اسم ایران را به فضا ببرد.پس بزرگ و قهرمان کردن خانم انصاری به خودی خود منتفی می شود.
به عنوان نکته آخر.حرکت این خانم به عنوان یک ایرانی جالب است.به قولی همان حرفی که گفتند اسم یک ایرانی جای دیگری به غیر از جنگ و تروریست و قتل ثبت شود.ولی باور کنید.ما از این مثال ها زیاد داشتیم.دانشمندان،مخترعین،ورزشکاران و خیلی های دیگر که چیزی جز جنگ را ارائه کردند و بعد از مدتی قهرمان شدن از اذهان مردم پاک شدند.در آخر همه اینها این ما بودیم که خودمان،خودمان را بازی دادیم.

من به همه حرفهای خانم مهتدی موافقم به جز یه جمله. ” حرکت این خانم به عنوان یک ایرانی جالب است.” من دلم میخواد این جمله رو اینطوری بنویسم : حرکت این مدیر موفق به عنوان انسانی ماجراجو جالب است” به خاطر اینکه من فکر نمیکنم این خانم موفقیتشون رو به خاطر صفت ایرانی بودنشون دارن.

این نوشته در بلوط ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.