بیست و هشتم نوامبر دو هزار و یازده

سنتاباربارا انگار همیشه تعطیلاته. انگار نه انگار که برگشتم خونه. انگار دو ساله تو تعطیلاتم. اصلا یه جوریه که نمی‌شه ادم فکر کنه خب اینجا خونه است دیگه. (این جمله بعدی پزه) بسکه هوا گرم و اقیانوس خوب و آسمون آبیه همیشه و ملت همیشه خوشحال و در حال تفریح. (البته این شامل دانشجوها ظاهرا نباید بشه که خوشبختانه من دیگه درس هم نمی‌خونم). شهر و خونه انگار همیشه سن فرانسیسکوه.