هفدم فوریه دوهزار و یازده

احمقانه است ساعت‌ها نشستن و خواندن و تحلیل‌کردن تئوری‌های دمکراسی و آنتی‌دمکراسی و بازی قدرت در حکومت‌های دمکراتیک و یادگرفتن نقد «دمکراسی غربی» و چگونه‌گی «سرکوب با نظام دیکتاتوری» وقتی فاشیسم مطلق از پیکسل‌های هر صفحه فارسی‌زبانی که باز می‌کنی، فواره می‌زند. به ما می‌گویند شما دیگر آدم خصوصی نیستید و هرچه در فضای عمومی می‌نویسید بخشی از رزومه شماست و باید حواستان به تک تک کلمه‌ها باشد. باشد. چه اهمیت دارد اگر همین آرزوی «آزادی» هرچند که تئوری‌ها بگویند که فقط نمایش است و حقیقت چیزی دگر است و در پشت همین آزادی هم سرکوب است و قدرت، بشود تنها آرزوی ملتی. بگذار همه بگویند که دروغ است و بگذار فردا مواخذه شویم که تو دیگر چرا. تو که تئوری می‌خوانی و باید بفهمی همه اینها بازی نیمی از کره زمین بر علیه نیمه دیگرش است.
هرکاری، هر فکری، هر کلمه‌ای،‌ اینجا حقیر است.

این نوشته در بلوط ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.