از پرواز که جاماندم، رفتم برای خودم یک کتونی آل استار سورمه‌ای خریدم که مدت‌ها بود می‌خواستمش. بعد آمدم خانه عمیق خوابیدم، تا عصر شود و به پرواز بعدی برسم. یک جوری با کتونی و خواب جشن گرفتم این آدمی را که اگر دو سال پیش از یک پروازی جا می‌ماند، البته اگر می‌ماند، از حرص و استرس می‌مرد.