مادربزرگ گلم از ایران زنگ زده از مادرم می‌پرسد که «وچه جان! این بچه این‌همه سال درس خوانده و هنوز هم تمام نشده، آخرش قرار است چه کاره شود.» زنگ می‌زنم با همان مازندرانی دست و پا شکسته‌ای- که کلا مایه تفریح همه است- می‌گویم که گت ننا جان! اگه قرار بود کاره‌ای بشوم که تاحالا شده بودم. دارم می‌‌خوانم کسی نفهمد قرار نیست کاره‌ای شوم. خودم هم نفهمم.