بایگانی دسته: بلوط

آن زمان که باید صبر کنی،‌ بی‌تابی. آن وقت که باید ساکت باشی، ادای حرف زدن در میاوری و حالا که باید فریاد کنی، روزه سکوت گرفتی. فریاد نمی‌زنم اما می‌دانی که تلخم و بی‌صبر و سکوت محض و فکر … ادامه‌ی خواندن

منتشرشده در بلوط | دیدگاه‌ها برای بسته هستند

بت‌هایم شکسته می‌شوند، یکی بعد از دیگری. بعضی‌هاشان حتی پودر می‌شوند و می‌شود پودرشان را در برگ سیگاری پیچید و دود کرد. به همین سادگی. شکستنش خوب بود. شهود آورد.

منتشرشده در بلوط | دیدگاه‌ها برای بسته هستند

دلم می‌خواهد بخوابم و وقتی بیدار می‌شوم همه این‌ها تمام شده باشد. خودم هم می‌دانم آن خواب اسمش خواب مرگ است. چه کنم اگر آرزوی یک خواب را هم نکنم؟

منتشرشده در بلوط | دیدگاه‌ها برای بسته هستند

این عکسی که اینجا به دیوار اتاق زده شده من نیستم. باید بیاورمش پایین و برای سفیدی جای قاب روی دیوار هیچ فکری نکنم.

منتشرشده در بلوط | دیدگاه‌ها برای بسته هستند

این زن خسته، ناامید، ساکن، و بی‌قهقه‌ای که ساختی، من نیستم خودم را پس بده * .زن (یا مرد) یک مفهوم ساختاری سیاسی است؟ باشد. همان

منتشرشده در بلوط | دیدگاه‌ها برای بسته هستند

این نوشته بهمن آقا این را به یادم آورد. با پنج نفر دیگر از دوستان سوار یک ون زده بودیم به جاده‌های شمال کالیفرنیا. از همان سفرهای بی‌مقصد به نیت جاده‌ای. وسط راه تصمیم گرفتیم شب را کنار اقیانوس بمانیم … ادامه‌ی خواندن

منتشرشده در بلوط | دیدگاه‌ها برای بسته هستند

این فال‌های آنلاین هم نسخه تحت ویندوز ( یا مک) همان فال قناری‌های پارک‌ شهرند. همه اش می آید که «روز هجران و شب و شب فرقت یار آخر شد….» یا« یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور..» … ادامه‌ی خواندن

منتشرشده در بلوط | دیدگاه‌ها برای بسته هستند

یک چند روزی بود از یک جای خانه صدای بق بقو می‌آمد. من دانشمند فکر می‌کردم لابد کبوترهای پشت بامند که صدایشان از توی دریچه بخاری می‌آید. نگو یک جفت کبوتر روی کولر -ما کولر آبی داریم- آشیانه عشق ساخته … ادامه‌ی خواندن

منتشرشده در بلوط | دیدگاه‌ها برای بسته هستند

بخشی از یک داستان نیمه‌تمام*

… از این لحاظ خوب بود که خودش می‌آمد هر ساعتی که می‌خواست. کلید را برایش می‌گذاشتم زیر پادری. می‌آمد آن را بر می‌داشت و برای خودش غذا هم درست می‌کرد. یک‌بار گفت شیر بدون چربی دوست ندارد. خودش رفت … ادامه‌ی خواندن

منتشرشده در بلوط | دیدگاه‌ها برای بخشی از یک داستان نیمه‌تمام* بسته هستند

همه آنچه در زندگی لازمش دارم- یا حتی واقعا لازم ندارم، اما دوست دارم همراهم باشد- در یک کوله پشتی کوچک جا می‌شود. همه تعلقم به اندازه یک کوله پشتی کوچک است. از این هم باید رها شد.

منتشرشده در بلوط | دیدگاه‌ها برای بسته هستند