بایگانی دسته: بلوط

هوس شعر کردم. از همان‌ها که یک کلمه زورکی تویش می‌چپانی که فقط ‌خودمان دوتا می‌فهمیمش. از آنها که اسم خیابان آخر و فرودگاه و مارک چمدان دارد.

ببین این قرار نبود نامه امشبت باشه، اما شده. خروس زری پیرهن پری فقط یه نوار قصه نبود. خروس زری پیرهن پری همه بچگی منه. همه بابای منه. همه اون خونه سه اتاقه است با دیوارای آجریش. اون ضبط سیاه … ادامه‌ی خواندن→

محمود احمدی‌نژاد پنج‌شنه…مرداد کابینه خود را به مجلس معرفی کرد. در این کابینه سه زن ، خانم‌ها …و…و…به ترتیب به عنوان وزرای…و …و … معرفی شدند.

فکر کرده بودم یک وبلاگ دیگر باز کنم و شروع کنم آنجا نامه نوشتن. نامه‌هایی که مخاطبشان تویی و نیستی. مثلا آخر هر شب، درست همان زمان که میایی و می‌پیچی به جانم، برایت بنویسم که چه گذشت و چطور … ادامه‌ی خواندن→

اگر احیانا به این فکر می‌کنی که این روزها چه می‌کنم یادت باشد که این زن همان دیوانه‌ای است که می‌تواند روزها را با تو، نه در حسرت یک بوسه ، که در حسرت لمس ساده دستانت سر کند و … ادامه‌ی خواندن→

یک وقت‌هایی فکر می‌کنم این آدم‌ها عجب دلی دارند. پی‌نوشت: هی نوشتم و پاک کردم. هرچه بنویسم شرح همین جمله است. این انسان‌ها عجب دلی دارند.

ممکنه بشه ظالم رو، قضاوت کننده رو، تمسخر کننده رو، رشوه دهنده و رشوه گیرنده رو، و…رو تحمل کرد، اما نه کسی که از هرکدوم از این اعمالش با افتخار حرف می‌زنه. یا حداقل من نیستم. پی‌نوشت: آدم‌ها همه برای … ادامه‌ی خواندن→

هفته قبل تو یه کنفرانس دوتا ارائه داشتم. یکی با پوستر و یکی هم با پاورپوینت. تو سالنی که پوسترها – از جمله پوستر من- نصب بود ایستاده بودم و رسم این طور ارائه‌ها اینه که ارائه کننده‌ها می ایستند … ادامه‌ی خواندن→

ترکیه، جون ۲۰۰۹ خوب من، شهریور که نزدیک می‌شود، تابستان هم زهرآگین‌تر می‌شود. انگار همه نیرویش را گذاشته این روزهای آخر مرداد که خوب بسوزاند. نه فقط جنگل‌های اطراف که دل مرا‌ هم. تابستان نبود، جهنم بود. گاهی فکر می‌کنم … ادامه‌ی خواندن→