۱. از برد اسپانیا خوشحالم. خوشحالی‌ام زیرپوستی است. چه می‌دانم. مدل آدمی که بچه‌اش بی‌سر و صدا کنکور قبول شود و بخواهد ابهتش را هم حفظ کند، اما خوشحال است.
۲. از کسانی که با طناب این وبلاگ- و احیانا خودم- در چاه این فستیوال به اصطلاح بین‌آلمللی غذا افتادند عمیقا معذرت می‌خواهم. خودشان را مسخره کرده‌بودند یا ملت را؟