فکر کردم اگر تصمیم گرفتم خودکشی کنم یک نامه بنویسم که این اعضا و جوارح را اگر قابل بود بدهید به کسانی که احتیاج دارند…
بعد یادم آمد آن مال تصادف بود که سریع همه می‌رسند. من اگر خودکشی کنم- چون که هنوز گم شده‌ام- تا بیایند مرا پیدا کنند (‌تازه اگر پیدا کنند) همه جایم دیگر پوسیده می‌شود،‌به درد کسی نمی‌خورد.
حیف شد. خواستم یک مقدار انسان‌دوستانه بشوم.
پی‌نوشت: خودکشی اگر انسان‌دوستانه نباشد فایده ندارد. عجالتا زنده بمانیم.

این نوشته در بلوط ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.