یک روزمره طولانی

۱. قرار بود آخر هفته گذشته به دو عزیز در جایی آنور دنیا زنگ بزنم. یادم هم بود. مریض بودم. سرمای سخت. صدایم در‌نمی‌آمد. گفتم بخوابم شاید بهتر‌ شوم. دو روز گذشت و من زنگ نزدم. بعدش آنقدر شرمنده بودم که دیگر اصلا رویم نشد کاری بکنم. حتی یک ایمیل بزنم. الان هم نمی‌دانم چه کنم. می‌دانم فقط کم‌کاری خودم بود. حالا اگر بخواهم زنگ بزنم باید جدا جدا بهشان زنگ بزنم. همه مزه اش به این بود که وقتی باهمند بشود بحرفشان گرفت. حالا یک هفته است نشسته ام و غصه می‌خورم.
۲. سرما خوردگی ام خوب شد اما دو روز تمام روی ابرها بودم از شدت آن‌همه قرص و شربت روزانه و شبانه. سر یکی از کلاس‌ها هم دستیار یکی از استاد‌ّها آمد بیدارم کرد.
۳. دلم می​​خواهد تابستان بروم آفریقا. با یکی از استادها که تابستان در رواندا تدریس می​کند صحبت کردم. فقط نمی​دانم می​شود که سه ماه تابستان را آنجا ماند یا نه. با توجه به اینکه برای واحدهای تابستان هم برنامه​ریزی کرده ام.
۵. دلم عجالتا یک سفر چند روزه می‌خواهد. حالا آفریقا پیش‌کشمان. شیکاگو چرا مرا نمی‌طلبد پس؟
۶. حضرات لس مشنگس! آن سفر شیکاگو را هم نخواستیم. بیایید پنج نفری یک بار دیگر برویم جنوب! یا نه. اینبار برویم شمال. اورگان چطور است؟
۷. یک دختری آمد سر یکی از کلاس ّ‌ها و گفت تو ایرانی هستی؟ گفتم آره. بعد گفت کرا حر یعنی چی؟ والا من هم نزدیک‌ترین چیزی که به نظرم آمد کره خر بود. بعد کاشف به عمل آمد که دوست پسر ایرانی خانم ایشان را کره خر می‌نامند که با ترجمه آًقا پسر محترم می‌شود سوَییت هارت!! من هم که دیدم کار را خراب کردم سعی کردم یکجوری ماست مالی اش کنم که لابد آن پسر آنطور یاد گرفته و تقصیر خودش نیست. اما فکر نکنم درست شده باشد.
۸. من از یک محیط اداری خیلی خیلی رسمی پرت شده ام وسط یک سری آقایان و خانم‌های بسیار بسیار متفاوت. حالا باید بگویم که اینروزها سرکار عشق می‌کنم و تمام روز حرف‌‌‌هایمان طوری است که اگر قرار بود در محیط قبلی گفته شود فقط باید جاییش بوق می​گذاشت.
۹. اولین آخر هفته بعد از شش هفته است که هوا خوب است. دلم یک پیاده روی سیر می​خواهد. از همانها که بعدش از خستگی و درد پا فقط بخواهی بخوابی.
۱۰. حالم خوب است. یعنی تلقین می​کنم که خوب بشود. یک ذره از دست خودم دلخورم که انرژی ام کم شده و حوصله معاشرت را ندارم.