بیست و نهم دسامبر دو هزار و یازده

از عریان *حکایت امشب ما را بخوانید
نه مست بودیم نه های. یعنی‌ تا ان لحظه نبودیم. بعدش که مراسمِ شبِ یلدا برگزار کردیم بودیم اما قبلش نه. داشتیم درخیابان‌های نیو یورک راه می‌‌رفتیم که یک بنتون خیلی‌ بزرگ دیدیم، سه طبقه. رفتیم داخل و از شانس ما یک سری وارمر (هم یقه‌ اسکی و هم جوراب) حراج کرده بود. خرید کردیم و آمدیم بیرون. بعد چون از خریدمان خیلی‌ راضی‌ بودیم به بقیه دوستامون در شهرهای دیگه هم گفتیم که یه سر به بنتونِ شهرشون بزنن که چه جنسی‌ و چه قیمتی. من یقه‌ اسکی و جورابی که خریده بودم کل سه چهار روزی که تورنتو بودم از تنم در نیاوردم و تصمیم گرفتم وقتی‌ برگشتم رنگ‌های دیگرش را هم بخرم.
شب اول که برگشتم کل خیابان‌ها را گشتیم و مغازه را پیدا نکردیم. شب دوم ”د” هم آمد و گفتیم بیا بریم بنتون لباسِ گرم از آنجا بخر. رفتیم بنتون را پیدا کردیم اما مغازه با مغازه روزِ اول فرق داشت. به فروشنده گفتیم ما فلان چیز را آن روز از یک بنتون دیگه خریدیم شما هم دارید؟ گفت مطمئن است که بنتون در نیو یورک سیتی شعبه دیگه‌ای ندارد و شعبه دیگرش در نیو جرسی است. طبعا هر دو خریدهایمان را پوشیده بودیم و اصرار داشتیم که مارک لباس را ببیند تا باور کند بنتون است.
فروشنده ما را که یکیمان همان وسط مغازه زیپ لباس آن یکی‌ را از زیر صد لایه لباس زمستانی پایین می‌‌کشید که ثابت کنیم پرت و پلا نمی‌‌گوییم هاج و واج نگاه می‌‌کرد. مارک لباس بنتون نبود. گفت مارک بنتون سبز است و غیر ممکن است که این بنتون باشد. ما همچنان به خودمان مطمئن بودیم که چطور ممکنه دو تا آدم عاقل؟؟؟ اشتباه کنند. بعد یادمان افتاد که همان شب، بعد از خرید که کنار خیابان و روی مقوا نشسته بودیم و مراسمِ شبِ یلدا برگزار کردیم عکس هم گرفتیم. بدو بدو عکس توی تلفن را نشانش دادیم که ببین! این هم ساک خرید. گفت این بسته اصلا مال بنتون نیست و مال فلان مغازه است در تقاطع بعدی.
ما همچنان مطمئن که فروشنده اشتباه می‌‌کند و ما نه رفتیم تقاطع بعدی و خب مغازه بنتون نبود و همان مارک دیگه بود که فروشنده گفت…
حالا؟ حالااگر یکی‌ از این شب‌ها در یک برنامه دوربین مخفی‌ نشان دادند که تابلوی بنتون را با یک تابلوی دیگه عوض کرده بودند که دو نفر را اسکل کنند، آن دو نفر ماییم
* من هنوزم مطمئنم که مغازه بنتون بود.