احساس امنیت نمی‌کنم برای نوشتن در اینجا. نمی‌دانم چقدر طول می‌کشد، اما باید دوباره راحت باشم و نترسم از اینکه نوشته‌های اینجا، و فقط نوشته‌های اینجا، ملاک شناخت احساسات من باشد و زندگی من. کسی خیال‌بافی نکند که بر اساس آنچه اینجا می‌نویسم حالم خوب است یا بد. یا خیال‌بافی بکند، اما بگذارد همان‌طور که تا به حال جدا بود از روابطم،‌ به خاطر آنچه من بلوغ می‌نامش، همچنان اینطور بماند. کسی به کسی توصیه نکند که اینجا را بخواند که مرا بشناسد و احساساتم را درک کند یا فکر کند این راه شناخت من است و کمک به التیام دردهای کسی. احساس امنیت نمی‌کنم.