هر روز صبح در یک کد پستی تازه بیدار می‌شوم، خبرها را می‌خوانم. با آپ پرتقال تعدادی قرص به بهانه‌های مختلف می‌خورم و دوباره راه می‌افتم. گاهی بغض‌هایم را خوب و بی‌صدا قورت می‌دهم و گاهی هم دیگر نمی‌شود. روزهای عجیبی‌اند و نمی‌دانم اگر جاده نبود حال من ممکن بود چقدر بدتر از این شود.

این نوشته در بلوط ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.