ببینید، خونه اونجاست که آدم بتونه توش لخت راه بره. هر وقت دلش خواست، هرجاش دلش خواست. 

حالا شما بگو باغ و بستان و گل. الان من یک حالی دارم اینجا میکنم، یک حالی یک ساعتی هست توشم انگار بهترین علف جهان رو زده باشم. یادم رفته بود چه حس خوبیه لامصب. 

ای ول خونه (موقت) چهاردهم. 

این نوشته در بلوط ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.