بایگانی سالانه: 2011

گفته بودم که چقدر چقدر چقدر دلم بغل می‌خواد؟ انگار هزارساله هیچی بغلم نکرده آروم بشم. بغل بزرگ آروم می‌خوام. خیلی زیاد.

بعد از هفت سال قراره خودمون پنج‌تا دوباره باهم شام بخوریم. امیدوارم هیچکی بهش اشاره نکنه. هرچند احتمالا همه تو فکرشون این می‌گذره دلم تنگ شده واسشون.

قدیم قدیما یه خانوم باشخصیتی بود که اگه برنامه شش ماه آینده‌شو نمی‌دونست که فلان روز فلان ساعت کجاست، استرس می‌گرفت در حد خودکشی. اما زمونه عوض شده. بد عوض شده. حالا یارو مجبور شده به خاطر هماهنگی با چندنفر … ادامه‌ی خواندن→

اینترنت خانه سه چهار روز است که قطع است در این مدت دوتا کتاب خواندم چهارتا فیلم دیدم به کارهای عقب افتاده بانکی رسیدم خانه را مرتب کردم به پدر بزرگ مادر بزرگ زنگ زدم هر روز چند ساعت رفتم … ادامه‌ی خواندن→

امون از گریه وسط خودارضایی.

آخرش یه جایی هست که از جات بلند می‌شی، شمع‌ها رو فوت می‌کنی و در قفل. اون لحظه آخر که در رو قفل می‌کنی، اون پوزخنده به خودت. اون پوزخنده.

یکی از خوبی‌های یکی از این مرض‌های من اینه که اگه یه قرصی رو نخورم می‌تونم تا ابد بخوابم. بعد می‌تونم صب بیدار شم،‌ بگم فاک ایت. بعد نخورمش. بعد برم زیر پتو و ساعت شش عصر از سرما بیدار … ادامه‌ی خواندن→

اولین روزی بود تو یه سال و نیم گذشته که هیچ شماره‌ای نداشتم بهش زنگ بزنم یه تکست به یکی از بچه‌ها دادم اما پشیمون شدم. فکر می‌کنم همه خسته شدن. از من هم خسته‌تر از خودم. نمی‌تونم به خودم … ادامه‌ی خواندن→

همه آدم‌های وبلاگ‌نویس دور و برم از وبلاگاشون عبور کردند. همه دیگه بزرگتر از این شدن که بیان تو وبلاگاشون بنویس. هیچکی دیگه دور و برم از دوستای وبلاگ‌نویسم نیست که هنوز وبلاگ نویس باشه. اونم اینطوری روزانه، کسخلانه،‌ دلتنگانه، … ادامه‌ی خواندن→

وقتی آدم حالش بده، هیچی دوایی قدر بازی کردن با نقشه و نقشه سفر کشیدن اثر نداره. احساس آدمی رو دارم که پاشو به زمین بستن و باید زودی در بره. انگار دارم راکد می‌شم. باید زودی در برم. باید … ادامه‌ی خواندن→