بایگانی دسته: بلوط

از ظهر که وارد مراسم سان‌فرانسیکو شدم هی دنبال طیف‌های مختلف رنگ سبز بودم. عکس‌هایی از جزییات سبزیجاتی که ملت به خودشان وصل کرده بودند. دوهزار و هفتصد تا عکس وقتی آخرین بار به شماره عکس‌ها نگاه کرده بودم و … ادامه‌ی خواندن→

انتظار هم بی‌رمق شد به ریش من خندید و رفت

اشک رازی‌ست لبخند رازی‌ست عشق رازی‌ست اشک آن شب لبخند عشقم بود. قصه نیستم که بگویی نغمه نیستم که بخوانی صدا نیستم که بشنوی یا چیزی چنان که ببینی یا چیزی چنان که بدانی… من درد مشترکم مرا فریاد کن. … ادامه‌ی خواندن→

دلم واسه اون چشای هیز پدرسگت هم تنگ شده و نگاه معصومانه خودم که انگار نمی‌دونم داری چه غلطی می‌کنی وسط سینه‌های من…الله و اکبر.

حتی خبر مرگش هم «جلال آریان»ی بود. اسماعیل فصیح در بیمارستان شرکت نفت درگذشت. کتابخانه عمویم به جرات مسبب بسیاری از روانپریشی‌های دوران بلوغ و بزرگسالی من است. کدام دیوانه‌ای «داستان جاوید» را دست دختر ده ساله می‌بیند و نمی‌گوید … ادامه‌ی خواندن→

این را برای «جمعه برای زندگی» همایون خیری نوشته بودم: چند سال قبل از اینکه با خانواده تصمیم به مهاجرت بگیرم، قرار بود که تنها بیایم این ور آب. شاید بیست سالم بود. خانواده ما اینطور است که عموها برای … ادامه‌ی خواندن→

کلماتت را به من قرض بده که برایت یک شعر عاشقانه بنویسم کلمات ساده من برای شرح وسعت دیوانگی دست‌هایت کوتاه است

ممکنه شافل آیپادتون یه جایی که نباید شما رو ببره و اون وقت دیگه هیچی جلوی اشکاتونو نمی‌‌گیره، حتی موقعیت خطیر در یک گروه رسمی بودن.

اسمش ترس باشد یا استیصال فرقی ندارد. نمی‌توانم برگردم و خاطراتش آن چند روز توقف زمان را مرور کنم. خودم را فقط یادم میاد و آن لبخند تلخ لعنتی ام را در اخرین ترمینال و امان از این ترمینال‌های آخر.