بایگانی نویسنده: لوا زند

کتابهاى تازه از ایران رسیده اند و من خون تازه توى رگهایم حس مى کنم. فعلا فقط کتابها را ورق مى زنم. این عکس سایه و نوه اش، در کتاب پیر پرنیان اندیش/ عظیمى و طیه، حس غریبى داشت. دو … ادامه‌ی خواندن→

گفتم که باید فلان کار رو (آدم سومی)‌بکنه. خواهرم گفت که خب. فرض کرد که نکرد. چیکار می‌کنی؟ می‌تونی دل‌بکنی و بری؟ گفتم آٰره. (مکث هم نکردم)

یه مدته هی به خودم یادآوری می‌کنم که هیچی فضیلت نیست. خیلی چیزا به خودی خود نه ارزش‌اند نه ضدارزش. وقتی آدم ارزششون می‌کنه مزخرف می‌شن. مثل باکرگی. مثل روابط آزاد، مثل ازدواج،‌ مثل طلاق، مثل سفر کردن..مثل هزار تا … ادامه‌ی خواندن→

تو فیس بوک آلبوم سفر دو سال پیش رو دیدم به تپت و یه دفعه دلم ریخت پایین که دو سال شد. خیلی شیک با کت و دامن نشستم پشت میز کار. دستیارم می‌پرسه برات قهوه بیارم. می‌گم نه. بعد … ادامه‌ی خواندن→