بایگانی دسته: بلوط

ذوق خواندن به من برگشته.  دیروز حتی فکر کردم بگویم سرم درد می‌کند نروم سر کار یک کتاب نیمه‌کاره را تمام کنم. به لطف و مرحمت اینترنت این حس سال‌ها بود رفته بود. الان سعی می‌کنم همه برنامه‌های عصرها را … ادامه‌ی خواندن→

<iframe width=”420″ height=”315″ src=”//www.youtube.com/embed/woOHbbaj6fM” frameborder=”0″ allowfullscreen></iframe>  

و من در تمام مدت فکر می‌کردم که اگر این تو بودی….

چیزی که من لازم دارم، جای تازه نیست. آدم تازه نیست. نویسنده تازه نیست، موسیقی‌ تازه نیست. چیزی که من لازم دارم

الان دیدم که بیشتر از یک سال است که شعر از دنیای من رفته. شعر خوانی یعنی. همان موقع که زندگی سنتاباربارا تمام شد، همه کتاب‌خانه‌های من رفتند توی جعبه‌های کارتونی. من با یک فروغ و یک حافظ آمدم دی‌سی.

امشب به مناسبت بالا بودن و در تاکید جند باره اینکه خاک تو سرشان، خودشان ضرر کردن‌ها با یکی از دوستان همدل، خاطره‌ای به ذهنم امد که خوب است با شما درمیان بگذارم: دوم راهنمایی بودم، یک جوانی بود

درگیرم. با خودم. با واقعیت و تخیل. با انگیزه، با زندگی، با آدم‌ها. بیشتر از آدم‌ها با خودم. فکر می‌کنم کسی گفت که مخالفم است. فکر کردم چه خوب، نه. فکر کردم که چه جالب. آدم‌ها هنوز عقیده دارند. نه … ادامه‌ی خواندن→

من گاهی نمی‌دانم چرا گریه می‌کنم. دیشب اشک می‌ریختم اما گریه نمی‌کردم.

سرم درد می‌کرد. از بیمارستان برگشته بودم و از دست این رفیق خرم که از بالای درخت افتاده و حالا همه ما رو بدبخت کرده شاکی بودم که مردتیکه! نمیشه بری یک سرگرمی اوقات فراغت پیدا کنی که توش کمرت … ادامه‌ی خواندن→

مونیتور روی سینه‌اش بود، سر من روی شانه‌اش. لورکا پایین پای ما خوابیده بود. ی