بایگانی سالانه: 2012

حالا الان مشکلم این شده که اگه ازم بپرسن حالت چطوره هم جواب می‌دم حال خودت چطوره که یه وقت تعبیر نشه که دارم از خودم و حال خودم حرف می‌زنم. شاید هم اصلا از اول از فرض اولیه ترسیدم. … ادامه‌ی خواندن→

بیا و بازی نکن وقتی می‌دونی بازی بازی تو نیست. بکش کنار یه بار و بازی نکن. ببین این یه بار رو می‌تونی یا نه.

چاره‌ای غیر از رفتن نیست. نری همه چی راکد می‌شه، بری هم دلتنگی امونت رو می‌بره. اما چاره‌ای نیست. شاید رفتن تنها راه زنده نگه داشتنش باشه اصلا. این جدال دائم موندن یا رفتن

کاش می‌شد این پرده رو هیچ وقت کنار نزد، هیچ وقت نور نیاد تو، بخاری الکی هی کم و زیاد نشه، تا آخر تاریخ آدم نه گرسنه اش بشه نه تشنه اش نه تنگش بگیره. اصلا همه چی الان همین … ادامه‌ی خواندن→

وقتی شعاع اینقدر کم می‌شه، دیگه هیچی مهم نیست. هیچی. نه لازمه حرف بزنم،‌ نه لازمه بخندم، نه گریه کنم،‌ نه حتی فکر کنم. حتی لازم نیست چشامو ببندم که تصور کنم. هیچی لازم نیست. فقط این شعاع همینقدر بمونه. … ادامه‌ی خواندن→

ماشین هی دور خودش چرخید و چرخید. دختره فقط نگران این بود که اگه نذارن مامانش دیگه رانندگی کنه، اون چه جوری به کارهاش برسه. اما ماشین خوب چرخید ها.

اگه من یه روز یه کاره ای بشم، با لباس به تخت اومدن رو جنایت علیه بشریت اعلام می‌کنم.

خانومه یه نگاهی بهم انداخت، رو سری‌اش رو مرتب کرد، موهاشو ریخت توی روسری و گفت شما چند ساله از ایران اومدید؟ من آب دهنم رو قورت دادم، خجالت کشیدم به راضیه «جدایی نادر از سیمین» فکر کردم، و یادم … ادامه‌ی خواندن→

بعد آدم دی دریم می‌کنه می‌گه خب شاید اون لحظه آخر تصمیمش عوض شه بعد می‌گه حالا شاید هم دوباره یه حرفی زد بعد هی خوشحاله خودشو امیدوار نگه می‌داره. بعد هی می‌گه نه می‌دونم یه چیزی ته دلم می‌گه … ادامه‌ی خواندن→

دو تا خانم مسافر کاناپه گردی ( همون کوچ سرفینگ. ترجمه از خودم) قرار بود بیان امشب اینجا. بعد من تا دیر وقت باید مدرسه می‌موندم، گفتم در رو باز می‌ذارم برید خودتون تو. بعد اومدم ده اینا خونه،‌ دیدم … ادامه‌ی خواندن→