بایگانی ماهیانه: ژانویه 2012

از اول باید چشم تو چشم نگاه می‌کردم. حریف می‌خواد.

چشامو روشن کردی اصغر خونه‌ات آباد. آب و نونت به راه.

با عریان نشستیم شمردیم، دیدیم من فقط سه تا آدم تو زندگیم اسم داشتند/ دارند. بقیه همه یه اسم من درآوردی دارن. یعنی حتی ممکنه اسمشون یه لحظه یاد آدم نیاد. * فقط اشتباهمون این بود که نباید کشفیاتمون رو … ادامه‌ی خواندن→

دلم گودر می‌خواد. شب بلاست و آدم تنها جایی که می‌تونه باشه باید گودر باشه. لااقل می‌تونستم جوک بسازیم. با هم گریه خنده کنیم. نوروظی بگه رسولی رو هم بردن و تو نیامدی. راستی الان رسولی داره چه داستانی می‌نویسه … ادامه‌ی خواندن→

آره دخترم. یه روزایی بود که ما صبح تو تخت، چشامونو باز می‌کردیم، خبر دستگیری یه دوستمون رو می‌خونیم، بعد زنگ می‌زدیم فقط می‌گفتیم فاک، بعد توی اتوبوس توی راه مدرسه، خبر دستگیری یکی دیگه رو. آره دخترم. ما همچین … ادامه‌ی خواندن→

تازه من خودم میدونم که وقتی میخوای آدرس بنویسی لازم نیست اولش سه تا دابلیو بذاری. فقط حالم گردانیده شده بود، نتونسم جوک رو برسونم. هرچند که هیچ اهمیتی هم واسم نداره. بعله.

– تازه من می‌دونم تو کی واقعی هستی کی خیالی -چطوری؟ -خیالی‌ات مهربونه، واقعی‌ات ناجنس

«من همیشه نمی‌تونم باشم، اما هستم.»

با بچه‌ها نشسته بودیم دور آتیش تو حیاط خونه. همه پخش و پلا شده بودند دیگه کف زمین و ما هنوز استقامت می‌کردیم. ساعت سه صبح مثلا بود. بعد یه دفعه این همسایه سمت راستی اومد سمت ما با یه … ادامه‌ی خواندن→

شنیدن خبر طلاق دور و وری‌ها دیگه اصلا اتقاق غافلگیر‌کننده‌ای نیست. شاید دیگه ازدواج واسه نسل ماها کار نکنه، مگر اینکه بچه بیاد و ردیف کنه همه چی رو، حداقل واسه یه مدت خوبی.