بایگانی سالانه: 2011

خب لامصب! یه بار به جایی اینکه تو جواب دلم برات تنگ شده بگی منم همینطور، (اگه واقعا شده البته) خب خودت بگو. می‌میری؟

یه وقتایی تو یه جاهای بی‌ربط، سر کلاس، موقع ظرف شستن، رانندگی، خرید قهوه، کنار دریا وقت درس‌خوندن و …یه جریانی می‌ریزه توی تن. احساس می‌کنی سینه‌هات دارن سفت می‌شن و چشاتو می‌بندی و گردنتو می‌کشی به یه طرف. دلت … ادامه‌ی خواندن→

برای عریان و دغدغه‌های این روزهایش در سر در کلیسا یک اعلامیه چسبانده بودند یک راهبه از دیر فرار کرد او دیوانه خطرناکی است تحویلش دهید در روستایی آن ور بیابان تو پستان‌هایت را به یک پاکت سیگار فروختی و … ادامه‌ی خواندن→

در تمام مدت مکالمه، منتظر شنیدن یک کلمه، یک لحن، یک آه حاکی از «اشتیاق» بودم. نمی‌توانم خودم را گول بزنم که رسم و رسوم بازی «شوق» عوض شده. برای کسی که بازی نمی‌کند، هیچ وقت قوانین مهم نبوده. «مشتاق» … ادامه‌ی خواندن→

«ابد» در ادبیات عاشقانه، یک مفهوم نسبی است،‌ نه یک مفهوم مطلق هیچ «تا ابدی» ابدی نیست.

سلامتی اون رفیق که نه می‌پرسه چی شد، نه می‌پرسه کی بود، نه می‌پرسه کجا بود، فقط می‌پرسه: «خوش گذشت بهت؟»

۸:۱۰ PM «خیلی وقتا به روی خودم نمیارم و نمی فهمم و درگیرم و می ترسم و لذت می برم و جلوب دلمو می گیرم و باز ادامه می دم» پی‌نوشت: تنها و مستِ مستم. کاش بودی.

این خانم ریچل پاریناس امروز اومده بود دانشکده‌ما در مورد آخرین کتابش صحبت کنه. کتاب تازه‌اش در خصوص کارگران جنسی فیلیپینی در ژاپنه و به طور ویژه به وضع کارگران جنسی ترنسجندر* (اغلب مرد به زن) امسال چاپ می‌شه. برای … ادامه‌ی خواندن→

از بعد از انتخابات، انگار همه دغدغه‌های ممکلتی که توش زندگی می‌کنم برام از بین رفته. تو این مملکت چند ماه قبل دوباره جمهوری‌خواه‌ها کنگره رو گرفتن دستشون و به سلامتی اولین جاهایی که دارن بودجه‌شون رو قطع می‌کنن هم … ادامه‌ی خواندن→

یه حالی، یه پایی، یه جانی کاش بود آدم می‌نشست این ادبیات زن‌ستیز این «رسانه‌های سبز» رو جمع می‌کرد، آخر هر هفته منتشرش می‌کرد. وقتی به زن می‌رسه، همه سر و ته یه کرباسن. یا زن قربانی همیشگی از هر … ادامه‌ی خواندن→