بایگانی ماهیانه: فوریه 2011

نسل دیوانگان برافتاده است. نه آخرینی مانده که به جستجوی‌اش به ته چاه رفت و نه دیوانه مسیحی‌ای که روزی بازگردد. لشگر عقلا همه را تار و مار کرد و حالا ما مرثیه‌ سر می‌دهیم برای آن آخرین دیوانه که … ادامه‌ی خواندن→

تو بارونی که شکل سیل عمودی داره از آسمون می‌ریزه پایین، با ع دویدیم. بعد اون رفت بیرون و من موندم با سیگار و چایی و نامجو و مشق‌های ننوشته و جوراب‌های حوله‌ای سفیدی که واسه مناسبت دیگه‌ای خریداری شده … ادامه‌ی خواندن→

احمقانه است ساعت‌ها نشستن و خواندن و تحلیل‌کردن تئوری‌های دمکراسی و آنتی‌دمکراسی و بازی قدرت در حکومت‌های دمکراتیک و یادگرفتن نقد «دمکراسی غربی» و چگونه‌گی «سرکوب با نظام دیکتاتوری» وقتی فاشیسم مطلق از پیکسل‌های هر صفحه فارسی‌زبانی که باز می‌کنی، … ادامه‌ی خواندن→

دلم برای نوازش کردن، بیشتر از نوازش شدن تنگ شده.

می‌دانی وقتی هیچ دوستت دارمی نه تو را آرام می‌کند نه مرا، فقط باید دستم را بگذارم وسط سینه‌هایم و بگویم: تو جان منی. جان من. فقط این جان گفتن است که آرامم می‌کند، یک چیزی آن وسط سینه‌هایم محکم … ادامه‌ی خواندن→

وقتی عاشقی، فقط می‌خواهی در فضای طرف باشی. یک وقت‌هایی می‌گویی فقط باشد، من هم باشم و دیگر هیچ چیز نمی‌خواهم. اصلا نگاهم نکند، اصلا با یکی،‌ با صد نفر دیگر باشد، بگذارد من هم آن گوشه‌ها دلم خوش باشد. … ادامه‌ی خواندن→

تمام روز سرگیجه و بی‌حالی و سستی مدام. فقط کار کردم و خوابیدم و باز هم درس بی درس. باز هم درس بی درس و دیگر مطمئنم باید همه کلاس‌ها را این ترم حذف کنم. هیچ وسیله‌ای برای سرگرمی پدر … ادامه‌ی خواندن→

پدر و مادر آمدند اینجا. حرفی زده نشد. مامان فقط گفت که دلش برای او خیلی تنگ شده و یک چیزی در دلش خالی است. گفتم که درک می‌کنم و حق دارد و سخت است. من داشتم مادرم را برای … ادامه‌ی خواندن→

دل نمی‌توانستم بکنم، اما دیر شده بود. وقت نبود که بگویم اندازه دست‌های زه ندیده شیواتیرش، به اندازه همان معمای سختِ سیاهِ بی‌گیره سینه‌های من است.

روز اعترافات سخت و ناگفتنی بود. حتی نمی‌توانستم با خودم کنار بیایم که باید اینها را بیاورم به روی واژه‌ها یا نه. صدای دریا به دادم رسید. مرگ در ساحل موج می‌زد، صلیبی برای دختری که غرق شده بود، فوک‌های … ادامه‌ی خواندن→