بایگانی ماهیانه: نوامبر 2009

همه مدارک رنگارنگ قاب شده به دیوار از فلان کارگاه چگونه مددکار اجتماعی خوبی باشیم و بهمان مدرک که حالا تو می‌توانی تلفن‌های بعد از کتک خوردن مردم را بشنوی وحتی اگر زبانشان را بلد نباشی -لابد با این تکه … ادامه‌ی خواندن→

بعد از سال ها دارم معاشرت فامیلی می کنم. نه اینکه حالا یک عمو و عمه باشند. نه. مثلا یک شامی رفتم که سه تا دختر عمه و دختر دایی و دختر عمو و پسر عمو و خانواده هایشان با … ادامه‌ی خواندن→

قابلیت این‌را دارم که یک اتاق را- در واقع هر اتاقی را- ظرف چهل و هشت ساعت به یک طویله پنج‌ستاره، تمام عیار،تبدیل کنم.

چای بیسکویت پتو و توی از راه دور

مصیبتی شده‌است. زندگی‌ام را کرده فیلم سینمایی. خودش می‌نویسد، بازی می‌کند، کارگردانی می‌کند. من هم شدم لوکیشن. حتی لوکیشن را هم می‌کشد این طرف و آن‌طرف. فکر می‌‌کنم برای خودم راه می‌روم. می‌روم زیر نور نئون‌ها گم شوم. خیابان‌های غریبه … ادامه‌ی خواندن→

من در یکی از زندگی‌های گذشته‌ام باید موشی سیاه و بزرگ با دمی باریک بوده‌باشم. از زیر چرخ کالسکه‌ها به امید رسیدن به سطل آشغال بعدی رد می‌شدم و مجاراهی فاضلاب یقیقنا چشمه‌های زمزم من بودند. توهم نمی‌کنم. وقتی از … ادامه‌ی خواندن→

یکم: امتحان فارسی دادم. امروز. برای فارغ‌التحصیلی باید یک زبان دومی غیر از انگلیسی هم دانست. من هم طبیعتا تنبل‌تر از آنکه بخواهم زبان دیگری یاد بگیرم گفتم فارسی بلدم و قرار شد یک استاد ایرانی در دانشگاه از من … ادامه‌ی خواندن→

نمی‌دانم از کجای تاریخ بود که ما به خودمان اجازه قضاوت در مورد عشق گروه‌های مختلف مردم به مفهومی به نام وطن را دادیم. یک بغضی گیر کرده توی این گلو، و هزاران گلوی دیگر، از خرداد امسال. یک بغضی … ادامه‌ی خواندن→