The Key

مدت‌هاست کلیدی به گردنم آویزان است. هیچ فلسفه‌ خاصی هم پشتش نیست. از قدیمی بودنش و مدلش خوشم آمده بود و با یک بند انداختمش به گردنم.
این خانم دیروز در دانشگاه در مورد وضعیت قرارگاه‌های پناهندگان فلسطینی صحبت کردند. تازه از فلسطین برگشته بود و عکس‌هایش حکایت از تجربیاتی متفاوت از آنچه ملت اینجا در خبرها می‌بینند داشت.
آخر سخنرانی رفتم خودم را معرفی کنم و تشکر کنم بابت عکس‌ها و سخنرانی که کلیدم را دید. گفت که بعضی از کسانی که در این کمپ‌ها هستند نسل چهارم پناهندگان فلسطینی‌اند که در قرارگاه بدنیا می‌آیند. تصوری از خانه- از آنچه که ما خانه می‌نامیمش- ندارند، اما به گردن بسیاری از این زنان یک کلید آویزان است. سمبلی از امید برای داشتن خانه. روزی، جایی،‌ خانه‌ای….