آوریل ماه آگاهی در مورد آزارهای جنسی نامگذاری شده و معمولا سازمان‌های زنان یا مراکز دانشگاهی یک سری برنامه ویژه برای این ماه دارند. یه جلسه جالبی که دیشب رفتم در مورد این بود که اگه یه وقتی تو مدرسه یا هرجایی دیگه‌ای دیدیم کسی داره به سراغمون میاد که اذیتمون کنه چیکار کنیم.
خود من یک ماه بود که هی این دست و اون دست می‌کردم که اسپری فلفل بخرم با توجه به اینکه الان دیگه با ماشین خودم هم نمی‌رم و نمی‌آم و زیاد اتفاق میافته که تا دیر وقت – یه وقت‌هایی تا صبح- بمونم توی دانشگاه. اما بعد از جلسه دیشب فهمیدم که چه خوب شد که پول خرج این اسپری نکردم.
طبق آماری که دیشب تو اون جلسه ارایه شد در بیشتر مواقع از اسپری فلفل یا دستگاه وارد کننده شوک الکتریکی برعلیه خود فرد حمله شونده استفاده می‌شه. یعنی کافی فرد- که معمولا در این مواقع اصلا انتظار حمله رو هم نداره و کاملا هول می‌شه- اختیارش رو از دست بده و اسپری یا دستگاه شوک دهنده در دست‌های مهاجم قرار بگیره.
این دستگاه‌های شوک دهنده هم که ظاهرا بازارشون داره خیلی داغ می‌شه یه وقت‌هایی اصلا استاندارد نیستند و خیلی درجه الکتریسته‌شون بالاتر از اونیه که پلیس استفاده می‌کنه و موارد زیادی هم گزارش شده که یه نفر در اثر استفاده بیش از اندازه این‌ها کسی رو کشته.
در هرحال تو جلسه دیشب خیلی تاکید شد که اولا برای جلوگیری از اینکه چنین اتفاقی بیافته چیکار کنیم (نه. نگفتن که لباس تنگ و شلوارک نپوشیم و آرایش نکنیم!) بهترین حربه هم اینه که یاد بگیریم بتونیم تو هر موقعیتی لگد بزنیم! معمولا مهاجمینی که تو دانشگاه‌ها به کسی تعرض می‌کنن تازه واردن و خوب اگه خیال تجاوز داشته باشن زره فوتبال نمی‌پوشن! بنابراین یک لگد به عضو شریف می‌تونه تا چند دقیقه تمام سیستمشون رو از کار بندازه. دیگه حالا اگه وردست ناموس‌شون از کار افتاد باز غمش خوردنی‌تر از اینه که با شوک الکتریکی کشته بشه!
بهتر‌ه که اگه دیروقت تنها پیاده روی می‌کنیم آی‌پاد -حداقل- به هر دو گوشمون نباشه و یه سوت هم بندازیم به گردنمون و گاه و بی‌گاه تمرین لگد پرندون کنیم!