بایگانی سالانه: 2010

خب لعنتی‌ها نیایید پیش آدم که از ظهر شنبه بغض نکنه که یکشنبه باز باید برید. هرچی سفت بغل میکنم، بازم دستام خالیه.

تنهایی خیلی خوب است. باید اعتراف کنم که حالا دیگر می‌ترسم هیچ وقت نتوانم با کس دیگری زندگی کنم. به جای جای خانه کثیفم که نگاه می‌کنم خوشحال می‌شوم. شاید خنده‌دار باشد، اما همین‌که احساس گناه نمی‌کنم که لباس‌های مرا … ادامه‌ی خواندن→

اتفاقاتی که این هفته،‌و بعد از اون جریان گفتمان هویت و نژاد، افتاد اگه نگم همه مسیر درس خوندم رو تغییر می‌ده، اما از این به بعد حتما بحث هویت و تفاوت بسترهای اجتماعی که یک محتوا در اون شکل … ادامه‌ی خواندن→

سر کلاسم. شوک شده و متاسف و ناامید. کلاس معرفت شناسی و هنر تدریس فمنیستی. یعنی من اپیستمالوژی و پدگاگوژی را اینطور ترجمه کردم. کلاس هفته‌ای یک بار و هر جلسه چهارساعت است. سه شنبه قبل،‌ بحث در خصوص جلب … ادامه‌ی خواندن→

نجف دریابندری را دیدم. در یک ضیافت شام، تنها روی مبلی فرو رفته بود. رفتم سلام کردم و دست دادم و نشستم کنارش. کمی حرف زدیم. بعد دیگر آدم‌های دیگر آمدند و من رفتم. این سه بار تکرار شد. هر … ادامه‌ی خواندن→

حالا سه شب پشت هم، مست و لایعقل برگشتن به خونه، یه مشکل، اما سه شب پشت هم تنها برگشن، نشان از فاجعه‌ای عمیق دارد.

یک موقعیتی بود که اول مستی همه بود. سرها تازه داشت گرم می‌شد و حواس‌ها به من میهمان نبود. رفتم روی بالکن نشستم جوینتم را داشتم می‌پیچیدم خوش خوشانک. بعد خودم می‌دانستم دلم چه/ که را آن موقع می‌خواهد. یعنی … ادامه‌ی خواندن→

غصه که خبر نمی‌کنه. یه دفعه میاد می‌شینه رو دل آدم. دلیل هم شاید حتی نخواد. دلم ناآرومه.

امشب لورا بوش و ماریا شرایور و نیوکاران بورلی هیلز می‌توانند راحت بخوابند. یک زن افغان دیگر را «نجات» دادند. بی بی شده است جدیدترین اسباب بازی این سیرک که خوشحال است. خوشحالی‌اش خوب است، اما آن لبخندهای آدم‌های کناری‌اش … ادامه‌ی خواندن→

ظاهرا یکی دو سال پیش روسای دانشکده‌های مطالعات زنان و مطالعات فمنیستی دور هم جمع می‌شن و تصمیم می‌گیرند به یک اسم مشترک برای این رشته برسند. بعد از اون خیلی از دانشکده‌ها اسمشون رو به “زنان و جنسیت” Women … ادامه‌ی خواندن→