بایگانی سالانه: 2010

یکی‌شان را تازه دیده‌بودم، هرچند سال‌ها بود می‌شناختمش و خاطرش هم برایم خیلی عزیز بود. دوست‌داشتم مدل فکر‌ کردنش را، نوشتنش را و آزادی‌اش را، حداقل آنقدری که می‌توانست نشان دهد. یکی دیگر را هم مدت‌ها بود از نزدیک می‌شناختم. … ادامه‌ی خواندن→

چای و آب داغ دوش پوست را گرم می‌کنند. جانم سرد است. کجایی؟

من این شب‌ها وحشتناک‌طوری خواب می‌بینم. همه خواب‌ها کابوس نیستند، اما عمیقند و خیلی واقعی. خودم در تمام آن‌ها هستم و یک جوری که نمی‌دانم کلمه‌اش چیست عمیق‌اند. دارم خل می‌شوم. من همیشه زیاد خواب می‌دیدم، اما الان یکی دو … ادامه‌ی خواندن→

چند وقتی است صدای فلوت از یک جای نزدیکی به گوش می‌رسد. یکی دارد تمرین می‌کند، اما خیلی خوب تمرین می‌کند. دلم نمی‌آید بگویم امیدوارم امتحانش را رد شود، که مجبور شود بیشتر تمرین کند. نه به این بدجنسی، اما … ادامه‌ی خواندن→

امروز، سی‌ و یکم اردیبهشت، دیگر مطمئن شدم که باید اتاقی، دفتری، بخشی، بلکم سازمانی با ساختمانی عریض و طویل در دستگاه ریاست جمهوری آقای کوتاه باشد. یک بخشی شاید به نام «چطور اوضاع را خراب‌تر کنیم» یا «ضایع‌گی تضمینی» … ادامه‌ی خواندن→

روزها که کنار پنجره کار می‌کنم، یک چشمم به این کوچه کنار خانه است. دیدن ماشین‌هایی که برای اردک‌ها بوق می‌زنند که از سر راهشان کنار بروند یک صفایی دارد، اما بیشتر حالش به دیدن این ماشین‌های حمل بسته است؛ … ادامه‌ی خواندن→

سبز که هستی یعنی همین اطرافی. کامپیوترت روشن‌ است. خودت سرحالی. زیاد سرت شلوغ نیست و حتی به غیر از من هم جواب می‌دهی. شاید. قرمزی یعنی اوه اوه. من عصبانی‌ام. طرفم نیایید. کار دارم، اما خودم را خاموش هم … ادامه‌ی خواندن→

هنوز هم نفهمیدم مستی‌ و راستی است یا مستی و تخیل!

دلم می‌خواهد یک نامه برای آقای موسوی بنویسم و از او بپرسم آیا سروه را می‌شناسد؟ دوست کرد من است. امروز همینطور به پدرش فکر می‌کرد که سال‌های نخست وزیری او را را در زندان گذراند. به عموهایش فکر می‌کرد … ادامه‌ی خواندن→

حواسمان به بازار مجسمه و کابل بود، راسته طناب‌فروشان رونق گرفت.