یک سری مدارک بیمه فرستاده که من الکترونیکی امضا کنم و برایش بفرستم که بفرستت برای یکی دیگر. یک سری هم نه. سه تا. سه تا پی دی اف را مثل یک انسان معقول چسبانده در یک نامه و فرستاده برای من. من هم باید بتوانم مثل یک انسان معقول آنها را امضا کرده، در یک ایمیل همه را پچسبانم و بفرستم.
من ایمیل را باز کردم. اتچمنت (چسبیده؟) اول را دیدم رویش کلیک کردم. این ریویو (پیش‌نمایش؟) جی‌میل باز شد. آن بالا هم اگر روی یک دکمه ای کلیک کنی می‌آید که می‌خواهی با کدام یک از این اپلیکشن‌های مادر مرده آن را واقعا امضا کنی. تا اینجایش معقول است. اما من یک جایی در آن وسط گفتم خب حالا بروم با یکی دیگر باز کنم. یکی دیگر را باز کردم. ثبت نام کن. ایمیل وارد کن. ایمیل وارد می‌کنی میگه ثبت نام بودی. لاگین کن. لاگین کن ایمیل بنویس. پس‌ورد. خب پس ورد اشتباه است. برایم بفرست. میفرستد. ریست می‌کنی. پس ورد عوض می‌کنی بعد طبیعتا باید خودش دیگر برود توی صفحه. اما نمی‌رود. پس ورد که عوض کردی دوباره باید بروی روی صفحه اول ایمیل و حالا این پس ورد تازه را وارد کن. بالاخره وارد می‌شوی. می‌بینی آن بالا نوشته سه مدرک (داکیومنت!) خب مثل آدم فکر می‌کنی رویشان کلیک کنی دانه به دانه می‌بینی. اما اینطور نیست. کلیک می‌کنید فقط یکی را می‌بینید. بعد می‌گویی خب این را امضا کنم بعد بقیه‌اش را پیدا می‌کنم. می‌خواهی امضا کنی، خب اگر قبلا حساب داشتی یک امضا از تو می‌آید. کلیک می‌کنی. یک لوا زندی نوشته شده اما این امضای من نیست. لابد در یک جایی از زندگی دادم یکی چیزی را به اسم من امضا کند. آنهم این مدلی امضا کرده فرستاده. خب باید درستش کنی. می‌روی روی امضا کلیک می‌کنی. طبعا باید یک سری گزینه به آدم بدهد. اما نمی‌دهد. خیلی تلاش می‌کنی. محکم‌تر کلیک می‌کنی. اتفاقی نمی‌افتد. راه می‌افتی راه افتادن در صفحه ببینی کجا را کلیک کنی چه می‌شود. اما خبری از جایی برای عوض کردن امضا پیدا نمی‌کنی. آخرش می‌گویی حواست باشد این اولین امضا از اولین مدرک است. بی خیال شد. بی‌خیال می‌شوی. همان امضا را می‌گذاری جایی که باید بگذاری و تاریخ می‌زنی و حالا می‌خواهی صفحه را پی‌دی اف کنی و ذخیره کنی روی کامپیوتر. خب طبعا باید یک گزینه ذخیره باشد. اما گزینه زخیره‌ای هم وجود ندارد. بالا، پایین، نیست. تنها چیزی که هست این است که ایمیل کن. خب می‌گویی باشه. ایمیل می‌کنم. می‌زنی روی دکمه ایمیل کن. بعد احمق می‌گوید اسم کسی را که می‌خواهی بهش ایمیل شود بذار. خب من احمق باید ایمیل خودم را می‌گذاشتم. اما نگذاشتم. ایمیل گیرنده را گذاشتم. یک دانه هم پی دی اف بهش اتچ داشت. گفتم خب حالا باید لابد دانه به دانه بفرستم. به درک. چون گیرنده خودی است حتی اگر فکر کند من چقدر خنگم هم اهمیت ندارد. فرستادم رفت. گفتم خب حالا بروم صفحه دوم. دوباره برگرد به اپلیکشن و حالا آن بالا که نوشته بود سه تا مدرک باید شده باشد دوتا. خب نشده. یک رفرشی می‌کنی. بازهم همان سه تای اولی هست. کلیک می‌کنی. همان اپلیکشن اول که امضا کرده بودی را دوباره باز می‌کند. دوباره یک زمان خوبی می‌گردی ببینی واقعا کجا باید باشد آن گزینه مدرک بعدی. آخرش خسته می‌شوی. می‌گویی خب لابد نفهمیده که من برای هر سه تا مدرک گذاشتم که با این اپلیکشن باز شود. احمق است. پس باید دوباره بروم از روی ایمیل اولی که برای من فرستاده بود دانه دانه رویشان کلیک کنم. بعد بفرستم. اما این طور نیست. وقتی روی مدرک دوم کلیک می‌کنی دوباره از اول تو باید لاگ این کنی. یعنی احمق حتی لاگین تو را هم به یادش نمانده. دوباره لاگین کن. برو امضای جعلی کن. دوباره اتچ کن. دوباره بفرست. برای کاغذ سوم هم دوباره همه این مسیر را برو.
فقط اپلیکشنش علاقه خوبی به این دارد که هنوز همان بالا بنویسد: سه مدرک.
و یک نکته کوچک دیگر هم اینکه، بعد از فرستادن هز سه تا تازه واقعا مشخصات بیمه را می‌خوانی میبینی برایت کم گرفته و می‌خواهی رقم بیمه را بیشتر کنی. یک ایمیل کوجک می‌زنی که ببین اینها را نفرست. می‌خواهم بیمه‌ام را عوض کنم.