سکوت بعد از سلام از شرم بی‌کلمه‌ ماندن است، بدرقه با نگاه هم که شده معمول‌مان. امید است دیگر، نباشد به چه زنده بماند آدمی؟
دیوانه شدم میرزا جان. دیوانه تر!