محض یادآوری

آدم‌های کوچک، دشمنی‌هایشان هم کوچک است. طرف فکر می‌کند برود در وبلاگ کسی که از من خوشش نمی‌آید (‌و من هم به همچنین و ما دوتا آدم بالغ همه نوع حقی را داریم که از هم خوشمان نیاید)‌ نظراتی از مدل «جونی جونم» و « الهی قربونت برم. هرچی بگی درسته» بگذارد، به من ضربه می‌زند یا حداقل عصبانی ام می‌کند. یک مقدار دلم برایش سوخت. گفتم اینجا بنویسم که لااقل یک‌کاری بکند که من لبخند نزنم و فکر نکنم «گناهی» است.