لباس ملی

به شخصه فکر میکنم این هم از همون دسته حرفهایی هست که تو طبقه بندی ها کنار صندوق مهر رضا و پول نقت سر سفره قرار میگیره. اولا که اخباری که اینجا درز کرده به شدت با اون قانون هنوز تصویب نشده ( که مسلما اسمش قانون نیست هنوز ) فرق داره. در ضمن اگه هم همچین چیزی تصویب و اجباری هم بشه باز هم مردم اون رو به مدلی که خودشون میخوان تبدیل میکنن. کاری که سالهاست دارن انجام میدن. تو وقتی که طرفداران دولت اصلاحگرا بعد از این همه سال تحمل بدحجابی ! از دولت توقع اقدام جدی داشتن و دولت هم اونقدر این ور و اون ور خرابکاری کرده که این دیگه از همه آخر تر میمونه تو لیست ترمیم ها. برعکس فرنگوپلیس که با استناد به خود این طرح گفته که این اقدامی هست که شاید به صنعت نساجی کمک کنه, فکر میکنم این جا هم مثل همه جاهای دیگه تو مملکت گل و بلبلمون آخرین کسایی که بهشون فکر کرده شده کارگرها و صاحبان صنایع خرد نساجی هستن . بزرگهاش که دست خود آقایون هست. اگه یه مانتو و روسری و شلوار جدید هم مد بشه تا صنایع ما برن دنبال وام و مجوز و قرارداد فروش, ترکیه همه اونها رو به ایران صادر کرده. سیاستمدارهای ما قدرتشون رو از قاجاریه به ارث بردن که ملت فدای ما.
طرح تبیض لباس اقلیت ها هم اصلا قابل عمل نیست. وقتی داد میزنیم میگیم از دولت بعیید نیست اینکار رو بکنه باید به جنبه های عملی اش هم فکر کنیم. یه ایرونی مسیحیی یا کلیمی یا بهایی چه جوری قابل شناسایی هست؟ درسته که وزارت اطلاعات شاید بشناسه اما همینجوری تو خیابون چه جوری قابل تشخیص هستن؟ نکنه قرار دولت بریزه تو خونه هاشون و تموم لباسهاشون رو جمع کنه و بهشون لباس ملی بده؟ یا فردا واسه همه یه کارت شناسایی مذهبی درست کنه که فقط با نشون دادن اون بشه لباس خرید؟ اصلا این طرح جنبه اجرایی نداره.
این جمهوری مامانی اسلامی این قلم رو دیگه باید به ما یاد داده باشه که هرچی رو که میشنویم یا هر طرحی که حتی شاید قانون میشه رو زیاد جدی نگیریم
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ