چی میگی برادر؟
محکم پرژا گفتن اگه راه حل بود که ما یه بلندگو میخردیم و شبانه روز تو خیابون رژه میرفتیم و میگفتیم پرژا!
میدونم تو هم دل نگرانی و من هم. اما به وضوح, به شدت, و با قدرت میبینم که اگه صداهای ضد جنگی هم بود کم رنگ و کم رنگ تر میشه. این بار گروههای کمتر و کمتری از ما دفاع خواهند کرد و شاید ته دلشون به همون سناریو فکر کنند. ” بردن دمکراسی به عراق اگه واجب نبود به ایران اما واجبه”.
و هزاران ایرانی هم اینجا اونقدر فکرشون به سلطنت و قدرت هست که بیاد دامن بزنن به این تبلیغات و فریاد بزنن که ببینید! و کاری بکنید. کاری بکنید. جنگی بکنید. اگر هم بیست میلیون مردند, پنجاه میلیون آزاد میشن! از این سناریو ها هم کم نداریم برادر.
این حماقت این دفعه ای از همه چی بدتر بود. تو وقتی شد که خبرگزاری ها سوژه دیگه ای نداشتند. نه سوپر مادلی مرده بود و نه طوفانی بود و نه انتخاباتی. به اسم تلوزیون هم حساسیت پیدا کردم که حتی موقع ورزش کردن تو باشگاه هم تحلیل و قیافه اینها و این اسم ” آی رن” دست از سر ما برنمیداره.
میشه راه رفت و محکم گفت پرژا. میشه تو فرودگاه ها بیشتر و بیشتر معطل شد و فقط لبخند زد و حرفی نزد. میشه تلوزیون رو خاموش کرد و حتی تو کلاسهای درس واسه اینکه ازت سوال و جواب نشه گفت که پاکستانی هستی یا هندی. اما فقط یه بدی داره.
موشکها ” آی رن” رو نشانه خواهند رفت نه ” پرژا” رو.