امان از این پسرهای مکش مرگ ما…

میخواستم در مورد این نوشته لیلا یه چیزی بنویسم ( در این کویر بی سوژگی!) بعد گفتم کم استریوتایپ در مورد این گی ها هست حالا من هم بیام تبلیغش کنم, خوبیت نداره. بعد الان دیدم آبجی سبیل یه چیزی نوشته زیرش, من هم شیر شدم.
خدایش اگه بریم به این پسر مکش مرگ ماهای تهران بگیم به پیر به پیغمبر این مدل لباس رو که پوشیدید رو فقط گی ها تو ممالک متحده میپوشن چی میگن بهمون؟
آخرین فیلمی که من از تهران دیدم فیلم فرید بود. ولی گاهی گذری به این عکسهای سایتهای تهران هم میکنم, ( دروغ چرا, دروبین مخفی هاش پر عکس دختر خوشگله) هاج و واج میمونم از قیافه این پسرها و فاق شلوارها…بابا نپوشید شلوار فاق کوتاه. خوبیت نداره. یعنی من قربون اعتماد به نفستون. ولی حرف زیاد در میاد پشت سرتون تو این دنیای ” گلوبالیزیشن!”
این مدلهایی هم که شما بهشون نگاه میکنید ( میدونم باکلاس تر از این هستید که کانالهای لوس آنجلسی نگاه کنید) به جان خودم اونطوری لباس میپوشن که هویت خودشون رو نشون بدن. یعنی یه جوری که بیننده لحظه اول برگرده به همون استریوتایپی که داره از گی ها و بفهمه که اینها گی هستن. شما هم یعنی؟
مرد امریکایی که گاوچرونه و خشن و تاتو داره و کثیفه. شما یه مرد استریت امریکایی با شلوار فاق کوتاه و ابرو گرفته به من نشون بده ؟
والا من تحلیل اینها بلد نیستم. اینها کار همون لیلا و سبیلیه. ولی اگه از این مکش مرگ ماها یکی اینجا رو میخونه اول بگم که دمت گرم و بعد هم مادر جان , یه تحقیقی بکن. به اون شلواری که تو پوشیدی میگن شلوار فاق کوتاه ها! شلوار فاق کوتاه مال ماهاست که عضو شریف نداریم. شما که خدای نکرده از عملکرد عضو شریفت ناراحت نیستی که!
این سایه پشت چشم رو هم که من همین الان فهمیدم. یعنی دروغ چرا. واسه عید که پسر عمو جانم برام عکس فرستاد یه مقدار شک شدم بعد گفتم شاید خوب بینوا ترانس بوده یه گی بوده ما نمیدونستیم. بعد هی فکر کردم دیدم نه بابا . این ترنس مرنس نیست. دوست دختر داره. ( حالا ربطی هم نداره) . ولی نصیحت من بهش اینه که اینطرفها آفتابی نشه. یعنی واسه خوبی خودش میگم.
حالا از شوخی گذشته واقعا این سلیقه دخترها هست که منتهی میشه به این متد لباس پوشیدن یا تمام خشونتی که این سالها تو جامعه بوده باعث این ظرافت تو لباس پوشیدن مردونه شده ؟
توی ایران هرچیزی که خلافه نرم هست به مخالفت بیصدا با حکومت تعبیر میشه. آیا اینهم یه جور اعتراض آرایشی هست یا فقط یه وضع فراره تو جامعه ای که کد لباس به شدت طبق قانون باید اجرا بشه این سرکشی بیشتر از هرچیزی دیگه ای به نظر میرسه. حتی تو جامعه امریکا – که از معدود کشورهایی هست که برای هیچ رده مدرسه ای یونیفرم یه شکل نداره و هرکی آزاده هرچی میخواد بپوشه- گونه ای از لباس پوشیدن مخصوص گروهای خاصه. گروهایی که با مین استریم یه راه نیستن.
احتمالا هم بچه ها ایران مد لباس رو بیشتر از ترکیه میگرن و شاید یه سری کشورهای اروپایی. خوب لباس پوشیدن اونها سیستمش با اینجا کلا فرق داره اما بازهم تو لباس پسرهای ایران افراط عجیبی هست.اون افراطی رو که اینجا گی های شوهای تلوزیونی و صاحب کانالها دارن. کانالهای مد و آرایش مخصوصا.
شاید این مدل لباس و آرایش از اون بخشهایی باشه که هر کشوری برای خودش فرهنگ سازی میکنه در موردش. ( انکالچرالیسم) . یعنی حتی لباسی که اینجا درست میشه تو ایران مصرف دیگه ای پیدا میکنه. نمونه اش لباسهای ورزشی اینجاست که تو ایران به اسم لباس اسپورت حتی تو مهمونی ها پوشیده میشه چون نایکی هست یا ریباک. اصلا کل قضیه لباس اسپرت پوشیدن تو ایران فرهنگش فرق کرده با کارکرد اولیه اش در جامعه ای که به وجود اومده. لباس اسپرت اسمش روشه. لباس ورزش. در صورتی که تو ایران یه طبقه خاص لباس شده واسه خودش.
یا کتونی های رنگ و وارنگ که من بینوا خودم اینجا فهمیدم هر کدوم مال یه ورزش خاص هست و هرچیزی رو نمیشه هرجا پوشید.
چیزی که مسلمه اینه که خیلی هم مهم نیست این شلوار فاق کوتاه یا اون بلوز چسبیده به بدن در امریکا کارکرد نمادینش نشون دادن گی بودن پوشنده هست چون تو ایران کارکرد همون لباس نشون دادن مدرن و خوشتیپ بودن طرف هست.