بیست و پنجم ژوئن دو هزار و یازده

یه جوریه دیگه
اول و آخر (مخصوصا آخر) هر رویابافی و خیالپردازی
باید یه پرانتز باز کنم بنویسم
(یارو دازنت گیو شت ابوت یو. ریممبر دت پررنگ)
می‌ترسم خیالاتمو باور کنم
بعد الکی الکی خوشحال بشم
اما
ما
دزدیده در شمایل خوب تو می‌نگریم کماکان
گفته باشم که فکر نکنی یه مدت نیستم
این روال عوض می‌شه