درسته که عکسه تا ته ماتحتم رو سوزوند، اما می‌ارزید به لبخندی که بعدش حواله‌اش کردم. گیر افتادی و حالا نوبت منه که تیز بخندم به کند شدن تیغت. قد می‌کشم.

این نوشته در بلوط ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.