بایگانی دسته: بلوط

درگیرم. با خودم. با واقعیت و تخیل. با انگیزه، با زندگی، با آدم‌ها. بیشتر از آدم‌ها با خودم. فکر می‌کنم کسی گفت که مخالفم است. فکر کردم چه خوب، نه. فکر کردم که چه جالب. آدم‌ها هنوز عقیده دارند. نه … ادامه‌ی خواندن→

“اما هنوز پوست چشمهایش از تصور ذرات نور مى سوزد” یک. داشتم ده تا مربع، ده تا مثلث و ده تا شش ضلعى را از مقواى سبز مى بریدم. مربعها، مرتب و یکدست بودند، مثلثم ولى متساوى الاضلاع از آب … ادامه‌ی خواندن→

دیشب خواب دیدم در کوچه قدیممان در ایران، پنج نفر را گرگ خورد. یکیشان دختری بود که سالها قبل از سرطان مرده بود.

ظاهرا شبها تو خواب حرف میزنم و ناله میکنم و جیغ میکشم. میخوام یه شب خودمو ضبط کنم اما انگار از واقعیتش میترسم و هر شب از یادم میبرم.

بلیط دوسره مفهوم بی معنیه

هر روز صبح بیدار می‌شم با خیال راحت شیر و قهوه‌ام رو می‌خورم، ولو میشم یه کم کتاب می‌خونم، بعد میرم بازار میوه و سه تا قارچ، یه دونه پیاز، یه فلفل دلمه‌ای، یه دونه فلفل تند، دو تا سیب … ادامه‌ی خواندن→

تو تصورات من از صحنه‌های عشق‌بازی، تو با اکثریت دلپذیری از بقیه بیشتر حضور داری. اشراق‌ بهش حال خنک خوبی بهم داده.

یک نفر بیاید با چماق بالای سر من بایستد که بنویس! انگاز سی سال منتظر این دسامبر سرد (در همان حد که اینجا می‌تواند سرد شود) بودم که دفتر و دستکم را بردارم و بروم یک جایی بالای تپه بشینم … ادامه‌ی خواندن→

۱. یک خانه تازه پیدا کردم. یعنی یک اتاق در یک خانه که چهارنفر دیگر هم در آن زندگی می‌کنند. آدم‌های جالبی‌اند. خانه روی یک تپه است. آن چیزی که من می‌خواستم و می‌خواهم نیست. اما از در به دری … ادامه‌ی خواندن→

۱. وقتی بارون می‌باره، آدم باید تنها باشه. ولی واقعا آدم باید تنها باشه؟ کف پاهاموشو چسبونده به هم و نشسته‌ جلوی پنجره. پنجره که نه، در. یه در شیشه‌ای بزرگ که رو به شهر باز می‌شه. شهری که اون‌ورش … ادامه‌ی خواندن→