بایگانی سالانه: 2016

دارم می‌روم لندن که صنم را ببینم و بعد هم اردن که نگار را. و خیلی خوشحالم که بالاخره از ترس سفر کشیدم بیرون.

یک بار مفصل از محله تازمان برایتان بنویسم و مدل عجیب زندگی حومه شهری اما مدل حومه شهری خاص مدل سن فرانسیسکو که آدم‌ها خیلی هم حومه‌ای نیست مدلشان. اما الان حال جغرافیا ندارم. همین را بگویم که امروز یک … ادامه‌ی خواندن→

بعد تصمیم گرفتم که بروم همه چیزهای دیگر را ببندم. اینستاگرامم خیلی روی اعصابم است. فیس بوکم را که مدتهاست کاری به کارش ندارم. تویتر هست و دلقک بازی که چند پیش ازش خجالت کشیدم. گفتم همه را ببندم. اما … ادامه‌ی خواندن→

برای تولدم با یک سری از دوستانم رفتیم یک کلبه‌ای گرفتیم بالای تپه لب اقیانوس دو شب ماندیم. بعد یک روزش را قارچ زدیم. بعد واقعا سال‌ها بود اینقدر بهم خوش نگذشته بود. یک حال خوبی داشتیم. بعد نشستیم نقاشی … ادامه‌ی خواندن→

پورتیس هد هم با جان شما همین کاری را می‌کند که با من می‌کند؟ ویران می‌شوید؟

به سرم زده بود که اینجا را ببندم. احتیاج به درد داشتم و خودکشی در اینجا برایم نهایت دردی بود که می‌توانستم تصور کنم. به طور جدی زده بود به سرم که اینجا را ببندم. اما آنقدر به جانم بسته … ادامه‌ی خواندن→

که لزوما خوب یا بد نیست. فقط ادم باید حواسش باشه که خودش می‌خواد، یا بدون اینکه بدونه شده همون تصویری که می‌خواست ازش فرار کنه.

تویتر و اینستاگرام دلیل ننوشتن نیستن. فی‌الواقع تلوزیون قاتله نوشتنه. قبلنا بعد از سکس، آدم سیگار می‌کشید می‌نوشت. الان شراب می‌خوره میشینه جلو تلوزیون. در ضمن، همین چیزاست آدما رو زن و شوهر می‌کنه.

من از اینکه دیگر نمی‌توانم بنویسم دلم می‌سوزد. اما فعلا کاریش نمی‌توانم بکنم. نوشتن در وقتی می‌آید که نباید بنویسم و نمی‌توانم بنویسم. دروغ هم است اگر بگویم اینستاگرام و تویتر جای اینجا را نگرفته است. گرفته‌اند. اما من همچنان … ادامه‌ی خواندن→

ساعت کاری ام به وقت شرق آمریکاست. این به این معنی است که من در اینجا، غرب، باید ساعت پنج سر کار باشم. سرکار بودن را به این معنا برای خودم تعریف کردم که هر چقدر هم که له باشم … ادامه‌ی خواندن→