بایگانی سالانه: 2012

خسته نباشی رنگی.  

میرم سفر کاش بارون بباره.

There s a big difference of me being alone in my bed and you not being in my bed.

از اون شبهاست که دلم میخواد یه کتاب شعر بخونم تا صبح با صدای بلند، اما کتابهام در انبارى اون ور دنیا زندونى شده اند. شعر و موسیقی دوباره از دنیای من کم شده اند.

از بیرون که به خودم نگاه می‌کنم، حبابه رو می‌بینم. حبابی که نمی‌دونم کی درستش کردم و کی اینقدر ضخیم شده که قشنگ دارم توش واسه خودم زندگی‌ می‌کنم. امروز دوباره یکی ازم پرسید بالاخره خودت می‌دونی چی می‌خوای؟ راستش … ادامه‌ی خواندن→

به خودم و همه دروغ مى گم وقتى مى گم نمى دونم چى مى خوام. مى دونم چى مى خوام و مى دونم که نیست و نمى شه.

مسئله اینه که دیگه هیچ چیزی آدم رو تحت تاثیر خودش قرار نمی‌ده. همه تکراری شدن. همه چی تکراری شده. هیچکی دیگه جذاب نیست. حتی توی مستی، حتی توی فضا. همه رو می‌شه خوند. فوقش لازم باشه دوبار ببینی‌اش. همه … ادامه‌ی خواندن→

کم پیش‌ میاد من دلم بخواد یکی دیگه باشم. هرچی فکر می‌کنم راستش یادم نمی‌آد هیچ وقت خواسته بوده باشم یکی دیگه بوده باشم. اما اون دختره…کاشکی من اون دختره بودم. می‌دونم نشدنیه، می‌دونم احمقانه است، می‌دونم حتی خنده‌داره. اما … ادامه‌ی خواندن→

چرا آدم باید از اون یه لحظه، که فقط هم یه لحظه است اینقدر بترسه مثل بانجی جامپینگ، که می‌دونی میپری ولی فقط لحظه پریدن، لحظه قبل از پریدن هست که ترس به نهایتش میرسه. وقتی پریدی دیگه پریدی. دیگه … ادامه‌ی خواندن→