بایگانی روزانه: 7 می 2009

وقتی یک عصر پنج شنبه هوس راه رفتن می‌کنی و بعد یادت می‌آید که تا شعاع خدا مایلی هیچ آدمی نیست که دلت بخواهد با او راه بروی،‌تازه می‌فهمی که چقدر تنهایی.

یک روز برای تو شعری خواهم سرود شعری که شعر واقعی باشد قافیه داشته باشد و وزن در آن از آرایه‌های ادبی استفاده خواهم کرد باید برای چشم‌هایت یک «استعاره» مناسب پیدا کنم بین خواب و خیال تو و خال … ادامه‌ی خواندن→