کتاب تازه چی خوندم

خیلی بیشتر از قبل می‌خونم، به لطف بی‌اینترنتی و بی‌جا و مکانی. اما زمان که می‌گذره یادم می‌ره در موردشون بنویسم. اینا رو الان یادمه.

 

Living History

 

خاطرات هیلاری کلینتون از بچگی تا آخر دوران کاخ سفید. به زندگی‌نامه سیاستمدارا از زبون خودشون خیلی نمی‌شه اطمینان کرد، اما اگه قرار باشه سه سال دیگه بشه رئیس جمهور، باید دید که کتاب‌هایی که نوشته چیا بودن. دو تا کتاب دیگه ازش هم هست که در لیست خوندن قرار داره.

 

Hope After Faith

 

زندگی‌نامه یک کشیش آمریکایی که بی‌دین می‌شه. من روایت داستان رو دوست نداشتم و اینکه نگاهش به بی‌دینی هم مثل نگاهش به دین شده بود به عنوان یک چیز مقدس. اما از لجاظ آشنایی با زندگی مذهبی‌هایی که وسط آمریکا زندگی می‌کنند، جالبه. یه دنیای دیگه است که ماها تو غرب یا شرق آمریکا خیلی ازش خبر نداریم.

 

Thinking Fast and Slow

 

کتاب رو یکی از برندگان جایزه اقتصاد نوبل نوشته و در خصوص سیستم فکری آدم‌هاست که ما چه تصمیم‌هایی رو آنی می‌گیرم و بیشتر از ناخودآگاهمون میاد و چه تصمیم‌هایی رو بیشتر روش وقت می‌ذاریم.

 

Quiet

 

در مورد انسان‌های برون‌گرا و درون‌گرا و تفاوت‌هاشون در تصمیم گیری و …

 

Consider the Lobster

 

من هنوز نتونستم تصمیم بگیرم که از دیوید فاستروالاس و کاراش خوشم میاد یا نه. این کتاب مجموعه مقاله است و من یک سری از مقالاتش رو دوست داشتم، اما فقط بعضی‌هاشو.

 

The Electric cool Acid Kid

 

از اون کتاب‌هایی هست که همه آمریکایی‌ها تو دبیرستان خوندن و یه جورایی تو فرهنگشون هست. در مورد زندگی در ده شصت آمریکا و رانندگی و مواد روان‌گردان و زندگی‌های اون دوره است. خیلی اشارات فرهنگی و زمانی زیاد داره و راسش باید با تمرکز خوند 🙂

 

Fear and Loathing in Las Vegas

 

مثل همون کتاب بالایی برمیگرده به کتاب‌هایی که «همه خوندن» و بازهم دهه‌های شصت و هفتاد آمریکا. من فیلمش رو قبلا دیده بودم، اما مثل همیشه کتابش بهتر بود. (با عرض ارادت خدمت آقامون جانی دپ)

 

Leading With My Chin 

 

زندگی‌نامه جی لنو (کمدین آمریکایی) از زبون خودش. کتاب راحت واسه وقت خواب خواستین برید سراغ زندگی‌نامه کمدین‌ها.

 

This is How: Surviving What You Think You Can’t

 

این آگوستین بروز از کمدی نویس‌های مورد علاقه من بود، اما مثل دیوید سداریس هی داره کارهاش تکراری می‌شه. من کتاب‌ها قبلی‌اش  Dry  و Running With Scissors رو خیلی دوست داشتم، اما این خیلی معمولی بود. اما همچنان هرچی کتاب ازش می‌بینم می‌خرم.

* حرف دیوید سداریس شد، این نوشته آخرش تو نیویورکر، خیلی غریب بود به نظرم برای ماها که فرهنگ مرگ و خانواده برامون خیلی خیلی متفاوته. حداقل متفاوت از این شرحی که تو این نوشته می‌ده در خصوص مرگ خواهرش.

Civilian Jihad: Nonviolent Struggle, Democratization, and Governance in the Middle East 

در مورد جنبش‌های بی‌خشونت- به خصوص جنبش‌های زنان- در خاورمیانه

فکر کنم یه چیزای دیگه‌ای هم خوندم، که الان یادم نمیاد. یادم اومد می‌نویسم.

این نوشته در بلوط ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.