خطوطی بی‌سر و ته با صدایی بلند

دیگه وقتش بود از اون بلوط قدیمی بکشم بیرون. عکسای بالای سرش دیگه هیچ شباهتی به من نداشتند. این شد که دوتا عزیز دل از دو نقطه جهان کلی با من سر و کله زدند تا به این‌جا رسیدیم. حالا هم خیلی عکس‌های خوبی ندارم برای بالای سرش، اما حداقل شبیه این آدم سال ۲۰۱۲ هستند.

این کلی خارجیه و با ایفون اپدیت می‌شه و دیگه حتی از این هم قراره من بیشتر بنویسم! شهر تازه و تنهایی دوباره من رو به نوشتن می‌ندازه. منتها اینبار با تکنولوژی تازه و خدا رحم کنه که من وقتی حالم خوش بود می‌نوشتم درجا پست می‌کردم، اون طور میشد حالا که یعنی با موبایل میشه از میخونه و همه جا نوشت!

همه چی اینجا تازه است. اگه پیشنهادی دارید بگید حتما. ایمیل هم اون balootak@gmail.com هست این بغل هم یه ایمیل لوا زند ساختم که اگه می‌خواهید نوشته‌های اینجا را با ایمیل دریافت کنید! باور کنید این ایده من نبود! الان احساس شبنامه بهم دست داده. اینم هست levazand@gmail.com.

فید وبلاگ هم عوض شده که خدایش منت می‌ذارید عوض کنید توی ریدر‌هاتون: (ولی خدایش شش سال وبلاگ نویسی این اولین باره که فیدش عوض می‌شه. جنبه داشته باشید همین الان عوض کنید. الان فیدش هست:

http://feeds.feedburner.com/levazand

دیگه فعلا همین. اینهمه این وبلاگ به من خیر رسوند،‌ یه بار یه عکاس درست حسابی ازتوش پیدا نشد، ما چارتا عکس بگیریم از سر و تهمون بذاریم این‌تو!

در ضمن عکسای اینستاگرامم رو دریابید! احساس عکاسی دارم اونجا.

 

 

این نوشته در بلوط ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.