تجربه

عمویم گفت: ” نصیحتش کن. بچه است. خریت می کند فردا درش میماند. من هم دلم می خواهد بگویم به درک. اما پسرم است. پاره تنم است. نمی توانم ببینم با سر به چاه می رود. این تجربه ها را ما کردیم. ده سال طول کشید که فهمیدیم چه غلطی کردیم. از تو حرف شنوی دارد. تو بهش بگو”.
گفتم :”عمو جان. بزرگ شدن تنها یک راه دارد. باید در پاچه اش- یا یک جای دیگرش- بکنند تا بزرگ شود.راهش همین است.”
عمو گفت: “چه می دانم. بچه ام است. دلم می سوزد. ولی تو هم درست حرف بزن.