سنگسار

۱. یه عادت بدی که دارم و موقع درس خوندن بیشتر خودش رو نشون میده, مشغول شدن ذهنم به یه موضوع خاص هست و اینکه ذهنم بسته میشه. اگه قرار باشه مقاله بنویسم, تحقیق کنم, کنفرانس بدم یا حتی از متن کتابها موضوعی رو پیدا کنم همه میرن حول اون موضوع خاصی که تو ذهنم هست.
تو کلاسهای مقاله نویسی خیلی سعی کردم و میکنم که ذهنم رو از ایران و مسائل ایران یا مهاجرت جدا کنم و از چیزهای دیگه بنویسم. اما سخته و نمیشه. اگه هم بنویسم خوب در نمیاد. این ترم اما استاد نگارش به دادم رسید و گفت تو باید از چیزی بنویسی که لمسش کردی. که تجربه اش رو داری و اون وقت میتونی حس رو منتقل کنی. آرومم کرد وقتی گفت براش مهم نیست اگه من همه مقاله هام هم در مورد ایران یا زنان باشه.
تحقیق آخر ترمم رو دارم در مورد سنگسار مینویسم. باید بگم که دارم اذیت میشم. زیاد. یعنی الان به شدت دلم میخواد عوضش بکنم. وقتی تو گوگل انگلیسی سنگسار رو مینویسی , یکی از اولین سایتهایی که نشون داده میشه یه ویدئو از سنگسار داره. اولین بارم بود که غیر از خوندن یه فیلم هم دیدم در موردش. خیلی اذیتم کرد.
به این کاری ندارم که اعدام باید باشه یا نه. اصلا گیریم که اعدام بکنیم. اصلا گیریم که مجازات خیانت اعدام هم باشه اما آخه اینقدر حیوانی؟ این آدمهایی که تو این ویدئو دارن اینطور سنگ میاندازن و بعد هم سر محکوم رو هی بالاتر میکشن که سنگ بخوره بهشون, اینها تو چه فکری هستند؟ یعنی تصور صواب اینقدر میتونه آدمها رو از انسانیت بندازه؟ این ها انسانن؟
توصیه نمیکنم این ویدئو رو ببینید. من دو دفعه تا وسطش رفتم و ولش کردم. در ضمن من به مقدسات مذهبی کسی قصد توهین ندارم. همه مسایل این سایت و نوشته هاش مورد تایید من نیست. اذیت میشید موقع دیدنش. گفتن از من.
۲. تبرئه دو محکوم به سنگسار؛ پرونده های سنگساری پس از چند سال یکی یکی بسته می شود!
این خبر رو خوندید؟
۳. خبرهای خوبی هم هست از عکس العملهایی که تو این دو هفته بعد از فرستادن ایمیل های حاوی مطالب کمپین سنگسار داشتم. میدونم تو جلسه این ماه راجع بهش صحبت میشه. گزارش رو میذارم بعد از اون مینویسم.
۴. نمیدونم وقتی آدم خودش کاری نمیکنی – حتی در حد یه ترجمه ساده- اجاز داره خسته نباشید بگه یا نه. اما دلم میخواد به اعضای کمپین “ قانون بی سنگسار” خسته نباشید بگم.