بیست و پنجم اکتبر دو هزار و یازده

گفتم باشه. به تصمیمت احترام می‌ذارم. به نظرم آدم‌هایی که اینقدر جدی به خودکشی فکر می‌کنند آدم‌های قابل احترامی هستند و حتما یه دلیلی دارند که به این نتیجه رسیدند.
بعد یه خورده صحبت کردیم که چه خاطرات خوبی با هم داشتیم.
البته این وسط هی می‌گفت جدی نمی‌گیری مثل اینکه. منم هی تاکید کردم که نه. اتقافا خیلی جدی می‌گیرم و گفتم که به تصمیمت احترام می‌ذارم.
– آخه آدم بالای بیست و پنج سال می‌خواد خودکشی کنه زنگ می‌زنه خداحافظی می‌کنه می‌گه اینطوری می‌خوام خودمو بکشم؟ یه بازی‌هایی هست مال شونزده هفده سالگی. ماهم بازیشون کردیم. باهاشون هم بازی کردیم. بکشید بیرون بابا. خودکشی هم یه حرمتی داره واسه خودش. والا.