نوشتن رزومه (۲)

نوشتن رزومه (۱)
برای یه سری کارها تحصیلات مهمتره و برای یه سری کارها تجربه کاری. باید دید برای کجا میخواهید تقاضا کنید.
من معمولا برای کسایی که تجربه دانشگاهی و چند جور آموزش در مورد کار دیدن , این بخش تحصیلات و به اصطلاح مدارک رو بلافاصله بعد از قسمت هدف میذارم. اما برای کسایی که تجربه کاری دارن و مثلا مدرکشون دیپلم هست , یا این مورد رو ذکر نمیکنم یا در بخش آخر مینویسم.
تحصیلات
اگه رزومه تون بر پایه تحصیلات هست اون رو همون اول بنویسید. و سعی کنید خلاصه ترین شکل ممکن هم باشه. لازم نیست توی رزومه بنویسید که شما شاگرد اول شریف بودید یا تو دبیرستان البرز کارت آفرین گرفتید. اینطوری بهترین حالتش هست:
دیپلم ریاضی.
دبیرستان شهید زند!!!! تهران. سال ۱۳۷۸.
و بعد هم اضافه کنید.
کارشناسی برق .
دانشگاه امیر کبیر. تهران ۱۳۸۲
و بعد هم اگه دوره های دیگه آموزشی داشتید که بهتون مدرک دادن رو اضافه کنید. حالا نه اینکه هر ورک شاپی رو که رفتید بنویسید . اما سعی کنید برجسته هاش رو ذکر کنید.
بعد هم که گفتم توانایی ها هست.
سابقه یا تجربیات کاری
بعد هم به بخش تجربیات کاری میرسیم. حالا دیگه اگه هر کاری رو که بلد بودید تو اون قسمت توانایی های تخصصی نوشتین دیگه لازم نیست که ریز وظایفتون رو هم تو هر جایی که کار کردید بنویسید.
مثلا اگه منشی شرکتی بودید و به تلفن های چند خطه جواب میدادید و با فکس و بقیه ماشینها هم کار میکردید و تمام اینها رو تو قسم توانایی ها نوشتید فقط بنویسد ”
منشی
شرکت آفتاب تابان!! سنندج. ۱۳۸۱-۱۳۸۳
اما اگه ریز وظایفتون بیشتر بود و خواستید بیشتر توضیح بدید مثلا بنویسید:
آموزگار
مهد کودک بارانه! گرگان ۱۳۷۵-۱۳۸۵
طراحی نقاشی های کودکان با محور یادگیری- یافتن بازی های مناسب و آموزنده- شناخت مواد سالم برای بازی کودکان- یافتن جدید ترین روشهای یادگیری همراه با بازی و ….( تو رزومه چند تا نقطه نذارید. کامل بنویسید)
چیزی که باید مورد توجه باشه اینه که سابقه کاری رو باید از آخر به اول بنویسید. یعنی آخرین کارتون باید اولین لیست باشه.
– حقوق و مزایای درخواستی
خوب این چیزی بود که تو نوشته فروغ بیشتر از هرچیزی باعث توجه من شد. معمول نوشتن از حقوق درخواستی یا مزیته اینجا جزو تابو هاست. ما تقریبا همیشه همه تاکیدمون این هست که این موردی هست که باید تو آخرین مرحله در موردش حرف بزنید
شاید دلیل دیگه اش هم این باشه که اینجا وقتی یه شغلی اعلام میشه میگن حقوقش این هست و مثلا بعد از سه ماه این مزیتها رو هم داره. دیگه خود فرد هست که اقدام میکنه. یه سری از شغلها هم اعلام میشه مثلا با ساعتی ۱۲ تا ۱۵ دلار بسته به سابقه فرد.
خوب این ظاهرا تو ایران فرق میکنه. اما اگه قیمت کار معلوم باشه دیگه دلیلی واسه چونه زدن نمیمونه. یعنی من اگه بدونم این کار فقط به من ماهی ۳۰۰ هزار تومن قراره بده شاید اصلا وقت و انرژی نذارم که برم دنبالش و تموم راه رو برم و بعد تازه بشینم چونه بزنم. این کار منطقی به نظر نمیرسه.
در هرحال من فکر میکنم از حقوق حرف زده نشه خیلی بهتره.
– معرفها
معمولا پایین رزومه مینویسن که اگه شما بخواهید ما معرف هم داریم. اما تو رزومه از اونه اسم یا آدرسی به جا گذاشته نمیشه. این مال مراحل بعد هست که اگه صاحبکار از شما خوشش بیاد و بخواد با شما مصاحبه کنه و شما برید که تقاضانامه اون محل رو پر کنید باید اسم معرفها رو هم بنویسید.